garibanlık

(bkz: kendinitavuksanankartal) ukdesidir.

Yoksulluk ve kimi kimsesi olmamak gibi anlamlara gelen kelimedir.
Çocukluk çağında ekonomik olarak zor durumda olmak mutlaka iz bırakır. Ancak bunun yanında özellikle ebeveynlerin yokluğu da söz konusuysa o yaralar çok daha derindir. Garibanlık fakirlikle çoğu zaman karıştırılır ancak garibanlık bana göre bir üst seviyededir.

Çok can sıkıcı bir durum. Üniversitedeyken param bitince bir yerlerden para gelsin diye dua ediyordum. Çok şükür dualarım kabul oluyordu yoksa halim yamandı. İstediğim taktirde ailem her şeyimi karşılardı zaten belirli aralıklarla para atıyorlardı ama ben daha fazlasını istemeye cekinirdim. Sonra bir bakardım ya babam ya abim falan para atmış olurdu.

Bunuda zamanında sonuna kadar yaşadım tekrar yaşamayız diye bir şey de yok.

Garibanlık nasıl ruhuma işlediyse her akşam evde iki ekmek olmadan sabah ne yiyeceğim kafasıyla uyuyamam halbuki sabahları kahvaltıda yapmam.

garibanlık, artık değersizliğin iliklerinize kadar işlemesiyle olur. zehirlenme şüphesi olan ve tedavi amaçlı sedyeye yatırılmak istenen maden işçisinin, sedye kirlenmesin diye ayakkabısını çıkartmaya çalışması garibanlık örneğidir. Hayır iyi niyetinden falan diyenler olabilir, o tavır, tamamen kendini değersizleştirmenin ürünüdür, hastanelik olmuş durumdayken bile, onu düşünmek normal değildir.

1 sene öncesine kadar ailecek içinde bulunduğumuz durumdu. Son zamanlarda her şey daha iyi gidiyor.Zengin olmadık elbette ama yoksulluk sınırından çıktık sonunda.Asgari ücretle aile geçindirmeye çalışanlara sabır diliyorum. Ülkenin yüzde 60'ı asgariye çalışıyor bildiğim kadarıyla. Zor.

Gerçekten gariban olan kimse ne kimseden bir şey isteyebilir, ne de bunu belli edebilir. Kan kusar kızılcık şerbeti içtim der.

Emekli maaşı ile geçinmek.