iş servisi anıları

Bir dönem önceki işimde çalışırken 40-50 dklık bir iş-ev arası mesafem vardı. İş yeri servisiyle gidip gelirdik. Mesafe uzun olduğu için erken biner, erken olduğu içinde yol boyunca uyurdum. Yine bir sabah servise bindim kulaklıkları taktım. 3 dk sonra servisten plastik yanığı kokusu gelmeye başladı. Durduk baktılar bir şey yok dediler devam ettik. 5 dk daha gittik yoğunlaştı koku. Neyse yine durduk baktık ön kaputtan alevler çıkıyor. Servisi derhal tahliye ettik ve saniyeler içinde servis alev alev yanmaya başladı. Patlamalar, alevler…
Son anda canımızı kurtardık. Bu da böyle bir anımdır.

Milattan önce fi senesi daha yeni yeni ilk servisler çıkıyor.

Serviste en arkaya geçmiş takılıyorum servisçide geriye yanaşacak dedi bana dur de bende çarpınca ses çıkar diyip işime baktım adam ciddi ciddi arkadaki arabaya çarpınca durdu.

Çokta bir anım yok aslında.

Bir gün sabah yine ben işe gideceğim bu sefer mesafe daha kısa 20 dk falan. Taktım kulaklıkları, mevsimde kış hava karanlık, uyumuşum. En arka dörtlüde oturuyorum. Gözümü bir açtım zindan karanlık bir yerdeyim. Kenardan dışarısı görünüyor. Koyunlar falan var. Biz işe gitmişiz, millet servisten inmiş, şöför evine geri dönmüş garaja park etmiş ben uyanmamışım. Allahtan şöförün numarası vardı da aradım. Tekrar uyumadan yetiştim. Aldı beni normal aracıyla götürdü iş yerine.