izolasyon etkisi

Kişinin toplumdan veya çevresinden fiziksel ya da duygusal olarak uzaklaşması olarak bilinir. Bu durum, kişinin sosyal çevresiyle olan bağlarını koparması veya dışlanmasıyla ortaya çıkabilir. Bazen kişi, kendi isteğiyle izolasyona girerken, bazen de çevrenin dışlayıcı davranışları nedeniyle zorunlu olarak yalnız kalır.

İzolasyon, kişinin duygusal bağlılık ve güven hislerini kaybetmesine yol açar. yalnızlık hissini arttırabilir ve kişi, zamanla kendini boşlukta, yalnız ve değersiz hissedebilir. bu da depresyon ve kaygı gibi sorunlara yol açabilir.

Uzun süre devam eden izolasyon, kişiyi sadece duygusal değil, fiziksel açıdan da olumsuz etkileyebilir. Kişi, zamanla başkalarıyla iletişim kurma çabalarının sonuçsuz olduğunu düşünerek, daha da içine kapanabilir.

Kaynımda da var .
Şaka bir yana zaman zaman kendimi insanlardan izole etmek o kadar konforlu geliyor ki bana. Çevremdeki bireylerin bencilliği, talepleri benim de yoğunluğumla birleştiğinde kendimi herkesten soyutlamak istiyorum. Kimseyle konuşmak, kendimi ifade etmeye çalışmak istemiyorum ve bu durum fena halde alışkanlık haline geliyor.
Bir de sitemci grup var ki hiç tahammülüm yok onlara karşı. Hiç aramıyorsun, sormuyorsun gibi laflarla sitem etme hali. Ee o zaman sen ara, sen sor, sen görüşmek iste. Demek ki sen de istemiyorsun benimle görüşmeyi.
Sürekli olmadığı sürece bu izolasyon etkisi gerekli diye düşünüyorum. İnsanların kendilerini dinlemek, yenilenmek için zamana ve yalnızlığa ihtiyacı var.

yaşadığım şeyin psikolojide bir adı olduğunu tahmin etmeliydim dediğim etki.

yaklaşık olarak 4 senedir bu durumdayım. açıkçası iyi geldiği olsa da benim gibi iletişim özürlüsü biri için son derece yıkıcı olabiliyor. yine de arada iyi hissettiriyor bir gelişme yerine gerileme olsa da.

Ne kadar istesem de bir türlü başaramadığım izolasyon. Bazen diyorum ki neden insanlarla uğraşmadan yapılabilecek bir iş seçmedim. Ömrüm boyunca hizmet sektörünün mihenk taşı gibi oldum. Tüketiyor. Bazen insan izole de olabilmeli.