uzun süre yalnız kalmanın sırrı

toksik bir ilişkiden çıkmış olmak.

az kafamı dinleyeyim, kendime odaklanayım, şimdi yeni bir ilişkiye başlayıp kimsenin canını sıkmayayım durduk yere diyorsun, sonra yalnızlığın rahatlığına o kadar alışıyorsun ki bu sefer sen kimseyi istemiyorsun.

bu rahatlığa alışmışken de hayatına yeni birini almak istersen bile kriterlerin yükselmiş oluyor. en ufak bir negatiflik seni o kişiden soğutuyor, çok seçici olmaya başlıyorsun. ama bir yandan da toksik ex gibisine tekrar denk gelirim korkusundan da, bu yalnızlık seni hiç rahatsız etmiyor. böyle böyle de yalnız kalıyorsun işte.

Erkek olmak yetiyor sanırım. Biraz da karı kız peşinde koşan biri olmayınca hepten yalnız kalabiliyorsunuz. Hayatınızda ki doğru kişiyi beklerken bir bakmışsınız ki zaman su gibi akıp geçmiş. Ve o süre boyunca siz hep yalnız kaldınız.

kendin olabilmek, popüler olanın peşinden koşmamak, özel zevklerinin olması ve kimsenin bunu anlamaması.

siz siz olun yine de yalnız kalmamaya çalışın. kolay bir şey değil.

pek sırlık bir konu değil aslında. basitçe yalnız vakit geçirmekten daha fazla keyif almakla ilgili. kendimi takdir ettiğim özelliklerin arasında gelir.

Aslında yalnızlığın hangi ölçü birimiyle ölçüldüğünü tam olarak bilmiyorum. Ve kimden yoksun olmak yalnızlığı meydana getiriyor onu da bilmiyorum. Yalnız değilim. Beni çok seven bir ailem var. Belki de her şeyin tam olması gerekmiyordur. Eş-sevgili gibi durumlar içinse aslında eskiden çok yalnız kalabilen biri değildim. Ama bu durum için artık hem başkalarını üzmeye hem de kendimi üzmemek adına girişmek istemediğim bir eylem. Aslında insanlar duygularını yönlendirmek konusunda her zaman da başarılı değiller. Ne zaman tekrar hazır olacağımı da bilmiyorum. Bu yalnızlıktan çıkmak için. Yada konforuna çok da alışmış da olabilirim. Yada daha hislerimin çok kuvvetli bağlarla bağlanacağı o kişiyi bulamadım. Aman yine saçmalamaya başladım gidiyorum ben

Öyle çok bir olayı yok aslında bir iki insandan manevi darbe yemek yetiyor.

İnsanlara güvenmemek .