yağmurda ıslanmak

yürüyüşe yeni başladığım zamanlar yakalanmıştım temmuzun son günleriydi mükemmel şansım sağ olsun ben eve girince yağmur durmuştu.

Ankara'da gecenin ilerleyen saatlerinde; ayrancı, tunalı hilmi, seğmenler parkı, Kuğulu park, botanik, cinnah, atakule taraflarında maruz kaldığınızda tadından yenmeyecek dakikalar yaşatır. Tecrübe ile sabittir...

sweatshirt kapşonunu kafama çekip sırtüstü yere uzanmıştım bir yağmur altında. yeminle hayatımın en güzel hislerinden biriydi. sonra hipotermi geçirdim ama önemsiz tabii.

Çoktur ama ben birini anlatacağım. Taa 5.sınıfımın ilk günü yeni aldığım beyaz gömlek ve kot şort ikilisini bir hevesle giymistim. Tüm gün okulda arkadaşlarımdan çok güzel olmuştun falan diye övgü almıştım jdjdjdjd. Sonra bir yağmur yağdı ama eylül ayında hiç bu kadar çok yağmur görmemiştim ya da islanmamistum. Oluktan akarrcasına yağmur yağıyordu ve ıslanmayanın tek parçam kalmamıştı. Üşüdüm ama çok güzeldi. Şu an tam okulumun oradan otobüsle geçtim ama enkazdan ibaret artık yalnızca. Ben depremde memleketim de değildim ama burada olan herkes artık yağmur hiç hoşlanmıyor. Tasvirlerine göre yağmur onları dövuyormus. Tiken tiken batmış.

hangi yıl hatırlamıyorum, çok oldu. Benim kız daha küçük. Yaz ayı, deli gibi yağmur başladı. Öyle böyle değil, göz gözü görmüyor, bardaktan değil sürahiden boşanıyor. kıza dedim, hemen şort t-shirt ve plaj terliğini giy. çıkıyoruz. önce babam kafayı yedi herhalde diye anlamsızca baktı yüzüme. çabuk! diye bağırınca fırladı 1 dakikada giydi geldi. birlikte şort t-shirt'lerimiz ve plaj terliklerimizle dışarıda dakikalarca koştuk. konu komşu ne demiş, bana ne! 5-10 dk. sonra sırılsıklam ve soluk soluğa eve döndük. hayatımın ve eminim benim fıstığın hayatının en muhteşem anlarından biriydi.

kızım hala söyler “ baba ne gündü” diye. unutmamış. hayat kısa. her anını sevdiklerinizle doya doya yaşayın.

Bugün yaşadığım olay. Karadeniz'de iseniz normal gerçi.