yalnızlık korkusu ve ilişki ihtiyacı

Aile dahil kimseye güvenmemek gerektiğini öğrendim. Ne ailesel ilişki, ne romantik ilişki bizlik değil. Yalnız gebermek için doğmuşuz. Yalnızlıktan korkmamak lazım.

Yalnızlıkla uzun süredir vazgeçemediğim bir ilişkim var zaten yalnızlık bir noktadan sonra acı bir bağımlılık gibidir ama insan başkaları yüzünden acı çekmektense kendi yalnızlığının acısını tercih etmeyi yeğliyor.

Dopnot: tanım yalnızlıkla ilgilidir.

Daha önce başka bir başlıkta yazmıştım, sanırım yalnızlık başlığıydı. Yalnızlık insanın büyümesi, kendi ayaklarının üzerinde durması için gerekli olandır.
Kendi ayaklarının üzerinde duramayan bir insan da bir ilişkiyi ayakta tutamaz. Yalnızlık korkusu ile bir ilişkiye başlamak hatadır. Karşındaki insana ve en çok da kendine haksızlık yapmaktır.
İnsanlar farklı sebeplerle yalnız kalabilirler. Ancak belli kriterleri veya öncelikleri olan ve bunlardan ödün vermeyen insanlar zaten yalnız olmamak için ilişkiye girmek istemez. Biri olsun da kim olursa olsun mantığı insanı mutlu edemez.

Bu durumu kendim açısından dile getireceğim, zira başkalarının düşüncelerini bilemem bu konuda.
Yalnızlık bazen bir çok insandan daha iyi gelir insana, insan darbe almaktan yorulduğu için ilişkilerden de kaçınabilir. Bir ilişki ancak insana yük gibi gelebilir. Bu aslında daha çok deneyimlerinden kaynaklı olabilir. Geçmiş travmalı ilişkilerde çok yorulduğu için, huzuru yalnızlıkta bulabilir. Bu eksikliği başka şeylerle tamamlayabilir. Gerekli olan ilişki ihtiyacını yerine koydukları ile unutabilir. Bilmiyorum bu konuda hangisi sağlıklıdır emin değilim. Ama biliyorum ki bir gün gerçekten hem sevildiğim hem de sevdiğim bir ilişkim olacak. O ilişki gelene kadar kimseye bulaşmak istemiyorum. “bunu birilerine bulaşmadan nasıl bulacaksın?” diyorsanız, inanıyorum ki o beni bulacak. O yüzden içim rahat.

bana kalırsa yalnız kalmaktan korkmak, insanların değersizlik hissiyle yüzleşmesini engelleme çabasıyla da ilgilidir. Çoğu zaman yalnızlık, boşluk hissi yaratabilir. Bu da insanları ilişki arayışına iter, çünkü başkalarına bağlı olmak, duygusal güvenlik ve aidiyet duygusu verir. İlişkiler, kişinin kendisini değerli ve anlamlı hissetmesini sağlar. Yalnız kalmamak için sürekli bir ilişki içinde olmak, aslında yalnızlıkla yüzleşmek yerine, dışarıdan alınan bir destek arayışıdır.

Bu durum, özellikle duygusal zorluklarla başa çıkarken daha çok kendini belli eder. İnsanlar yalnız kaldıklarında, sorunlarla yüzleşmek zor gelebilir. Bu yüzden başkalarına bağlanma, güven arayışı ve bir ilişkide olma isteği, bir anlamda kendi dünyalarındaki eksiklikleri ya da korkuları örtmelerini sağlar. Sonuçta, bir ilişki, bazen güvenli bir alan yaratırken, yalnızlık ise çoğu zaman bu güvenli alan arayışıyla zıtlaşabilir. Bu nedenle, insanların bir ilişki içinde olmak istemesi, yalnızlıkla başa çıkmanın ve toplumda bir yer edinmenin yolu gibi görünür.