yaşlanmak

Kafa olarak yaşlandım sanırım...

yaşlılık aslında kelime kökünden bağımsız olarak zihin ve beden sağlığıyla değerlendirilmelidir. düzenli spor yaparak, sağlıklı beslenerek, emekli olsak da kendimizi meşgul edecek zihinsel ve bedensel aktiviteler bularak bunu ötelemek imkan dahilinde. yaşam sevincimizi kaybettiğimiz zaman yaşlılığa merhaba diyebiliriz. memleket şartlarını düşünürsek bu döneme beklenenden daha erken adım atmak pek mümkün.

kendi görüşlerimi bir tarafa bırakıp konuya istatistiki yönden bakacak olursak, yaşlılık alt sınırı önceleri 60 yaş olarak kabul ediliyordu. ama sosyal güvenlik kaynaklarının daha verimli kullanılması adına dünya sağlık örgütü bu yaş sınırını 75 yaş olarak yeniden değerlendirdi. dünya sağlık örgütü standartlarına göre mevcut durumda yaşlılık 75-90 yaş, ihtiyarlık 90+ olarak değerlendiriliyor.

tabii bu abiler bu skalayı muhtemelen Norveç şartlarına göre dizayn ettiğinden bizle pek uyuşmuyor. zira bizde 65+ a toplu taşıma ücretsiz. bu aslında bizde yaşlılık sınırının 65 olduğunun dolaylı yoldan kabulüdür.

65 plus'a toplu taşımanın ücretsiz olması nasıl oldu :

-hilmi! oğlum belediye otobüslerini 65 yaş üstüne bedava yapın!
- başkanım, belediye gelirleri belli. batarız yapmayın.
-yapın oğlum yapın. zaten 2-3 sene daha ya yaşarlar, ya yaşamazlar. rahat olun.
- tamam başkanım, yapıyoruz.

-the end-