yazarlardan çocukluklarına mektup

Zordu her şey. Ama bugün sen oldun. O yaşadıklarının hepsi seni şu an kendinle gurur duyduğun kişiliği çıkardı ortaya. Şükürler olsun

sorun yok düzeltmişim hepsini.

Merhaba yüzündeki gülüşünü askıda bırakılmış taze ekmeğin buharında yitiren çocukluğum. Sana gülüşü askıda unutulmuş bayat zamanlardan yazıyorum. Biliyorum sen bu zamanlara dikmiştin gözünü, “geçiversin zaman da çabucak büyüyeyim ve güya büyük adam olayım” diye diye. Pek bi hevesliydin büyümeye. Evet senin zamanların büyükleri adamdı ve onlara özeniyordun belki de ve yine senin zamanların nicelikleri ve nitelikleri şimdiki zaman kadar muğlak değildi. Ondandı belkide şimdiki zamanın müşterisi olmak isteyişin.

Ah çocukluğum, bu zamanın ticareti hep zarar hep ziyan. İçi hüsranla dolu bir cihan. Pamuk şekerinin, elma şekerinin tadı senin zamanında güzeldi. Şimdi, şu anda elimde sapı kaldı. İş yaptım sanki aslında kestiğim üzerine bindiğim daldı……

Büyümeseydin. Gelmeseydin buralara. Büyümek sandığın gibi güzel değilmiş küçüğüm.