Yetişemiyorum, zamanım olsa param olmuyor param olsa zamanım olmuyor... gezmek istiyorum, kitap okumak, dizi - film izlemek, hayatın her bir zerresinin tadına vararak yaşamak istiyorum. Kendi hayatımda figüran olmak istemiyorum.
zaman geçiyor yaşamak istediğim hayata yetişemiyorum
"Kimileri 20 yaşında mezun olur, kimileri ise 30'unda; fakat asıl mesele ne kadar çabuk vardığın değil, yol boyunca ne kadar huzurlu adımlar attığındır. Yaşamın yolu düzdür, engebelidir, bazen de sarp kayalıklara açılır. Yolcunun biri hızla ilerlerken, diğeri manzaranın tadını çıkarmayı seçer. Kimi vadilerden coşkun akan nehirlerde yıkar yüzünü, kimi ise dağların zirvesinde, bulutlara komşu olur. Her biri, kendi yolunda, kendi zamanında yürür.
Çabuk koşmak mı, yoksa ağır adımlarla yürümek mi? Hangi hızla gittiğimizden öte, nereye gittiğimiz önemlidir. Zira bir fırtına kopsa da, güneş kaybolsa da yolunu kaybetmeyen kişi, yönünü kalbinin pusulasında bulandır. Ödül, bir zamanlar hızla geçen yıllar değil, bu yılların bize kattığı deneyimler ve huzurla dolu anılarla doludur.
Bir dere misali akar zaman; önüne çıkan her engeli aşar, her taşın üstünden geçer, kıyıları yıkar ve yoluna devam eder. Ancak zamanın peşinden sürüklenen değil, zamanla ahenk içinde dans eden kazanır asıl mutluluğu. Çünkü mutluluk, zirvelerde değil, yolculuğun kendisindedir. Yaşam, bir varış noktası değil, sonsuz bir keşif yoludur. Bu yolun sonunda, ne kadar hızlı gidildiği değil, her adımda ne kadar derin bir nefes alındığı önemlidir.
Yüzyıllar boyunca bilge insanlar, dağların zirvesinde sessizce oturup, yaşamın bu sırrını çözdüler. Onlar için mutluluk, bir anı kovalamaktan ziyade, her anı kucaklamaktı. Yolculuğun sonunda, yolcunun hatırlayacağı şey, hızla geçip giden anlar değil, her adımda hissettiği rüzgarın tatlı esintisi ve yol boyu duyduğu kuşların melodisidir.
Bu yüzden, ne zaman mezun olduğun, ne kadar hızlı yükseldiğin değil, yolculuğunda ne kadar huzur bulduğundur önemli olan. Herkesin yolu kendine özgüdür ve her yol, kendi içindeki gizli hazineyi barındırır. Önemli olan, bu hazineyi bulup bulmadığındır; zira gerçek mutluluk, varışta değil, yolculuğun kendisindedir."
Çabuk koşmak mı, yoksa ağır adımlarla yürümek mi? Hangi hızla gittiğimizden öte, nereye gittiğimiz önemlidir. Zira bir fırtına kopsa da, güneş kaybolsa da yolunu kaybetmeyen kişi, yönünü kalbinin pusulasında bulandır. Ödül, bir zamanlar hızla geçen yıllar değil, bu yılların bize kattığı deneyimler ve huzurla dolu anılarla doludur.
Bir dere misali akar zaman; önüne çıkan her engeli aşar, her taşın üstünden geçer, kıyıları yıkar ve yoluna devam eder. Ancak zamanın peşinden sürüklenen değil, zamanla ahenk içinde dans eden kazanır asıl mutluluğu. Çünkü mutluluk, zirvelerde değil, yolculuğun kendisindedir. Yaşam, bir varış noktası değil, sonsuz bir keşif yoludur. Bu yolun sonunda, ne kadar hızlı gidildiği değil, her adımda ne kadar derin bir nefes alındığı önemlidir.
Yüzyıllar boyunca bilge insanlar, dağların zirvesinde sessizce oturup, yaşamın bu sırrını çözdüler. Onlar için mutluluk, bir anı kovalamaktan ziyade, her anı kucaklamaktı. Yolculuğun sonunda, yolcunun hatırlayacağı şey, hızla geçip giden anlar değil, her adımda hissettiği rüzgarın tatlı esintisi ve yol boyu duyduğu kuşların melodisidir.
Bu yüzden, ne zaman mezun olduğun, ne kadar hızlı yükseldiğin değil, yolculuğunda ne kadar huzur bulduğundur önemli olan. Herkesin yolu kendine özgüdür ve her yol, kendi içindeki gizli hazineyi barındırır. Önemli olan, bu hazineyi bulup bulmadığındır; zira gerçek mutluluk, varışta değil, yolculuğun kendisindedir."
belki de çoktan ölmüşümdür.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?