zihinsel yorgunluk

Fiziksel olarak yorgun olmaktan çok daha zor olan yorgunluk türü.
Sona yazacaktım, en başa yazmak istedim. Çünkü neden olmasın? Zihnim çok yorgun ama böyle uzun uzun ve karamsar bir şekilde oturup düşünmekten değil. İş yorgunluğu, tatlı yorgunluk. Bir süredir ara vermiş olduğum ve bilgisayar başında biraz uzun süreler oturmamamı gerektiren işime geri döndüm. Sözlük ailenizin gelirsizi (yok ki) artık gelirli olacak ama aylık gelir başlığına yazmam .
Konu zihinsel yorgunluğa nasıl geldi peki? Genel olarak hata yapmaktan hoşlanmayan ben sık sık hata yapar oldum. Zihnim yorgunken okuduğumu anlamakta zorlanıyorum. Bu yüzden bugün kitap okumaya çalıştım ve başarısız oldum. Neyse, yoğunluğa da alışmam gerek sanırım.

Zihinsel yorgunluk öyle illet bir şey ki kurtulmak için ancak bedeni yorup, düşünmek için kendine vakit bırakmamak gerekiyor. Başını yastığa koyar koymaz uyuyacak kadar bedenin yorulması gereklidir, işte o zaman zihnin belki biraz dinlenir.

Aynısı bende mevcut son işimden bir celallenme herkese atar gider yapıp çıktım 2 aydır işsizim hayır yani iş teklifleri var ancak gidip başvurmak bile istemiyorum ama artık bu pazartesi tüm odağımı işe vericem ve gidip belgelerle başvuracağım.

Mandıra filozofuna döndüm iyice.

Biri gözüme yumruk atsa, morarır, şişer, bir şekilde dışarıdan kolayca görülebilen bir tepki ortaya çıkar ve gözüm ağrıyor dediğinizde çok da sorgulanmaz. Aynı şey zihinsel yorgunluk olunca, bunu yakın zamanda yaşamayan kişide pek bir karşılığı olmuyor. Bana dışarıdan bakan birisi, oldukça rahat ve galesiz bir hayat sürdüğümü düşünebilir. Çünkü ağır bir iş yoğunluğum yok, kendi işimle uğraştığım için, gün içinde bir şey olursa anında zaman ayırabiliyorum. Bir yerlerden yorgun argın gelmiyorum. Tam olarak hayat sana güzel be diye laf atılacak biriyim.

Bir de benim perspektifimde bakarsak olaya, kendi işimi yönettiğim için, üstten bir baskıyla beni yolda tutacak bir mekanizma yok tamamen kendi kendimin efendisi olmak durumundayım. Depresyona girip, biraz savsaklasam kimse sorun etmez ancak sonucundaki tüm olayların sorumluluğu sadece bana ait olur. Yapacağım işleri önce zihnimde kurup, ardından yolda çıkabilecek pürüzleri hayal edip, en sonunda da onlara çözüm bulup, bunları yapmam gerekiyor. Mükemmelliyetçi bir yapıdaysanız, bu süreç daha da uzayıp, insanı çileden çıkaracak duruma getirebiliyor. Bu da günün çoğunda boşluğa bakan, kendisi bir yerde aklı başka bir yerde olan birine çeviriyor beni.

Bu yorgunluk illa işle olacak bir şey de değil, gelecek kaygısı, başka bir şeyin umudu, ne olursa olsun, aşırı düşünmeye yol açıp sizi içten içe bitiriyor ancak dışarıdan buna da rahat batıyor denilebiliyor maalesef.