akışına bırakmak

her zaman olmasa da ara ara gerekir. aslında fazlaca otokontrolü olan disiplinli bir çocuğum. dolayısıyla bizzat ilgilendiğim ya da beni bir şekilde etkileyecek mevzuların kontrolüm altında olmasını tercih ederim. ama bir noktadan sonra yıpratıcı olabiliyor bu durum.

bu nedenle bazen es veriyorum. özellikle ikili ilişkilerde karşı tarafın talep ve planlarını hızlıca gözden geçirip risk analizi yapıyorum. bu talep ve planların tarafıma olumsuz yönde majör bir etkisi olmayacaksa uyumlu davranıyorum. hem karşı taraf mutlu olmuş oluyor, hem de ben akışına bırakıp sıkıcı otokontrol sürecimde kısa bir mola vermiş oluyorum. alan memnun, veren memnun, daha ne olsun!

tamamen akışına bırakmak da hatalı, akışa karşı gelmek de hatalı.
hayatta denge esastır.

Genel olarak kontrolün bende olmasını severim. Benim elimde olmayan, kontrolümde olmayan şeyler içinse çaba göstermem ya da olması için beklemem.

Bazen, bazı şeyler çok olsun isteriz. Ama buna ne müdahale edecek gücümüz vardır ne de değiştirmek bizim elimizdedir. Olur böyle durumlar. Sabretmek ve oluruna bırakmak, inandığımız şeyin peşini bırakmamak ve beklemek gerekiyor. O zaman istediğin şey daha anlamlı daha özel, daha güzel ve daha değerli oluyor. Nerden biliyorsun diye sormayın bir arkadaş söyledi

Bazen yapılabilecek en doğru şeydir bazen hayatı akışına bırakmak gerekir mutsuzluktan korkmaktansa akışına bırakıp mutluluğu sonuna kadar tatmak gerekir mutlu olacaksam da onunla olurum mutsuz olacaksamda onunla. Onunla olmaktan başka bir şey düşünemiyorum.