kendini sevmek

Bazen çok bazen hiç denecek kadar az. Kendini sevmek bazen de sana neler hissettirildigi ile ilgili bir durumdur.

İdeal kıvamında iyidir. Fazlası (bkz: narsizm)'e girer.

Kendini sevmek iç sesinizi dinlemekten geçer. Neleri sevdiğinizi bulun ve onları yapın. Herkesin farklılık gösterir. Ve bunu başarabildiğinizde kendinizi ne kadar sevdiğinizi göreceksiniz.

yalnızlığa bir cevap.

Her daim yapılması gereken durum. Her birey biriciktir ve kötü bir insan değilse kendisini sevmelidir. Zira insan allah'tan sonraki en yüce varlıktır. Vesselam kötü bir insan değilseniz kendinizi sevmemeniz için hiçbir bahaneniz olamaz.

Ne yaparsam kendimi sevmiş olurum ?

Kendini sevmek, öyle boş bir şekilde artık kendimi seviyorum demekle olmaz, olsa olsa kendini kandırmak olur. Kendini sevme ya da saygı duyma işi, hayat içerisinde bir bakış açısına sahip olup belli başlı prensipler edinip, bu prensipler uğruna hayatınızı düzenlediğinizde ancak kendini göstermeye başlayacaktır. Kendinizin ikna olup edindiği prensiplerle, dışarıdan alınan ve çoğu zaman baskı ve korku odaklı yapılan göstermelik prensipler arasında çok fark vardır. Eğer başkaları var diye, çayınıza şekeri maşayla atarken, tek başınıza kaldığınızda elinizle girişiyorsanız, o davranışı kendiniz ikna olarak yapmıyorsunuz demektir. Mesele çaya şekeri elle ya da maşayla atmak değil. Hangisini yapıyor olursanız olun, o davranışın üzerine düşünüp, bir karar verip ardından da o karar üzerinden bir prensip geliştirip, kendi doğrultunuzda yaşamaya başlarsanız, bu doğrultu üzerine gittiğinizi gördüğünüz her an için, bir iç saygı, kendinize sevgi beslemeye başlarsınız.

Bazen prensip olarak belirlediğiniz şey, o an size çok akılcıl gelse bile, sonradan saçma bir şey olduğuna kanaat getirebilirsiniz, böyle bir durumda revize etmeyi de öğrenmek gerekiyor, her insan hata yapar, önemli olan hatayı kabullenip, sorumluluğunu alabilmekte. Uzun lafın kısası iş yine düşünüp kendi değerlerinizi yaratmaya geliyor, öteki türlü ben dediğiniz şey yine bambaşka şeylerin kırıntılarından ibaret kalıyor. Başkalarının kırıntılarıyla olan bir yaşam da, başkaları varken ortaya çıktığı için, ben dediğiniz şey bomboş bir kavrama dönüyor, bu haldeyken de kendimi seviyorum demek tuhaf.

üretmenin verdiği bir hissiyattır. durup dururken kendini sevmek düpedüz cehalettir, bencilliktir.