beni bilen bilir

başlığı okuyunca sesli güldüm. epey bir sene önce benim kız ilkokulda falandı, bir video hazırlayın demiş hocaları. kendinizi tanıtın tadında bir şeydi galiba.

baba çekelim dedi tamam kızım hadi çekelim. başladı bu anlatmaya sonra bir ara baya gaza geldi şöyleyim böyleyim deyip beni bilen bilir'le cümleyi bağladı :)

ben başladım gülmeye, çekim iptal. gülmem bitince “ülen düdük sen kimsin de seni bilen bilecek” diyemedim tabii çocuğun gururu incinmesin diye. kızım dedim bu şık bir kullanım değil, kendini beğenmişler söyler öyle. hadi bunu kullanmadan bir daha çekelim.

çektik bitti ama sonra epeyce bir süre alakalı alakasız anlarda “beni bilen bilir” deyip gülerek canından bezdirmiştim. hatırlattığınız iyi oldu. uzun bir aradan sonra yarın göreceğim onu. dur bakalım gene yapayım, hatırlayacak mı merak ettim.

(bkz: bilenler bilmeyenlere anlatsın)

beni bu civarda herkes tanır vecizesinin yandan yemiş versiyonudur. Ve bu iki iddianın muhatabı kesinlikle "seni kimler bilir, kimler tanır bebeğim?" Soruları değildir. Zira beni bilen bilir çıkışı ağzı ekseriyetle yırtık dondan fırlar gibi haybeye terk eder.