mehmet pişkin

her şeye rağmen kendin olamamak... işte bütün mesele bu...

gariptir ki bu aralar intiharı düşünürken bir reels videosunda çıktı karşıma ve bugün intihar videosunu, yeni izledim. 10 yıl olmasına şaşırdım. zaman çok çabuk geçiyor. o dönemde bende bu evrenin başlarındaydım henüz. merak ediyorum da acaba karşılaşmış olsaydık ne konuşurduk? gerçekten farklı dünyalardan insanlar olarak anlaşabilir miydik?

ben videoda artık bazı şeyleri kabullenmiş ve ölüme kucak açan bir insan gördüm. bu insan aslında bazı şeyleri kabullenmekle birlikte bazı şeylerin olmayacağını da bilerek zorlamamayı ve vazgeçmeyi bilmiş bir insan. bu adamın intiharının bu kadar yankı uyandırmasının sebebi sanırım zengin biri olması ve hayatı gerçekten yaşayabilmiş olmasıydı ama bu yaşantıda hep kafasının arkasındaki bir ses de onu uyarıyormuş.

derin bağlar kurduğun insanlar da olsa aşkları da çok güzel şekilde yaşasan insanın en büyük arzusu aslında kendini bir yerde olduğu gibi gösterebilmektir. hayatın koşuşturmacasında aklınız başka şeylerle meşgulken akşam yalnız kaldığınızda aklınızda tek soru oluyor ve o soru bir yığın düşünceyi de beraberinde getiriyor.

evet zengin insanlar da bu problemi yaşayabiliyor ve belki de bu yüzden bunca yıla rağmen asla unutulamadı. dostluklar, arkadaşlıklar, aşklar yetmiyor bir yerden sonra yaşamak için. tek bir şey var insanda aslında yaşamaya devam etmesi ve anlamlı bir hayata kollarını açabilmesini mümkün kılan.

kabul edilebilmek... tam anlamıyla kendi kimliğinle, hatanla doğrunla, gerçeklerinle, düşüncelerinle, duygularınla, kısacası tam benliğinle kabul edilebilmek. bu birçok insanın aslında taşıdığı bir yük bu hayatta. zordur ve bu zorluğu aşabilen nadir insanlar var mıdır bilemem ama onu çok iyi anlıyorum.

insanın kendisi olurken kabul edilememesi durumu ve bu durumun yarattığı tahribat ne paraya bakar ne de çevreye...

tüm benliğinle kabul edilebilmek... işte bütün mesele bu...

Dikkat çekmesinin nedeni kanımca şu. İnsanlar mutsuzluklarının sebebi olarak parasızlığı ve imkansızlığı görmekteler. Parayı bulsam mutlu olurum gibi ifadeler karşısında Mehmet Pişkin'in intiharı VIP üyenin de mutsuz olacağı anti-tezini ortaya çıkardı.

Mehmet Pişkin devam etseydi daha fazla partileyebilirdi, güzel şirketlerde güzel pozisyonlarda iş yapabilir, güzel kadınlarla aşklarına devam edebilirdi. O alabileceği Hazzı hayattan aldı ve ardına düşebileceği bir hazzın olmadıgını farkettiği anda anlamsızlık boşluğuna düştü.

Oysa çok basit bir hata yaptı. Hayat'ın anlamı hedonizmin sonsuz çukurlarında bulunamaz. Her zaman daha güzel bir kızla tanışabilirsin, her zaman daha iyi bir arabaya binebilirsin, her zaman daha iyi bir evde yaşayabilirsin. Bunlar hayatın anlamı değil gereğidir. Elbette erkekler güzel kadınlarla beraber olmak, güzel takımlar giymek, güzel arabalara binmek ister, ama bunlar için yaşanmaz-yaşarken bunlar olur.

Yaşanabilecek en iyi hayat kahramanca bir hayattır. Onurlu bir dava uğruna mücadele etmektir. Açlıkla savaşabilirsin, bir çocugun okumasını sağlayabilirsin, bulundugun pozisyonda ülkene hizmet edebilirsin, yaşlılara yemek dağıtabilirsin. Bunların hiçbiri diğerinden büyük değildir. Ama hepsi onurlu ve kahramanca yaşamanı sağlayan şeylerdir.
Başka insanların gülümsemesine vesile olmak, dünyayı daha iyi bir haline getirmek için çabalamanın kişide yarattıgı hazzı Mehmet hiç anlayamadı.

Fabrikalarda çalışan işçiler, hukuk mücadelesi veren avukatlar, demokrasi mücadelesi veren gazeteciler, HES'lere karşı çıkan köylüler ve dünyanın her tarafında nice insan dünyayı daha iyi bir haline getirmek için bir parça da olsa savaşırken Mehmet ne kadar zevk alarak bu hayatı yaşadığını gözümüze soktu.

Mehmet Pişkin bu dünyada erişebildiği her şeyi son damlasına kadar tüketti ve adeta magazin malzemesi haline getirerek, bakın ben gidiyorum, siz beni doyuramadınız, tatmin edemediniz- dercesine canını verdi.

Bunun gibi insanlara saygı duyarsam aşağıdaki insanlara haksızlık etmiş olurum.