perva sözlük itiraf

Dikey şarjlı süpürge aldığımdan beridir ev temizlemek o kadar kısa sürmeye başladı ki. Yıllardır kendimi kablolu süpürgelerle heba etmişim.

Hepimiz hayatta büründüğü roller vardır.
Benim rollerimden biri de “dinsizin hakkından imansız gelir” misyonunu taşımaktır. Abartmıyorum tam olarak böyleyim.

Bilirsiniz ne zaman bankadan arasalar iyi günler diye başlarlar.

Ben her zaman gelen banka aramalarını açar karşıdaki kişi ile aynı anda iyi günler der yüzüne kapatırım :d.

Eminim ki garanti destek hattında çalışanlar da benim kadar zevk alıyordur bundan.

hayatım boyunca arkadaşım olmamıştı 25 yaşıma kadar. sonra yavaş yavaş arkadaşım oldu ama hiçbiriyle çok yakın, kendimiz olabildiğimiz bir arkadaşlığımız olmadı. hayatım boyunca hep birkaç arkadaşımla sosyalleşebileceğim ve bir şeyler yaşayabileceğim bir hayat hayalini kurdum. ne yazık ki olmadı. dost edindiğimi sandım ama olmadı işte. sonra tüm gemileri yaktım 3 sene önce. bir daha hayatıma arkadaş olarak dahi kimseyi almayacaktım. dünyada beni anlayan bir kişinin bile olamayacağını anladım. bunu kabul etmek zor olsa da dünyada kendim gibi düşünen bir kişi bile bulamamak hala canımı yakıyor. yavaşça kabullenmeye başladım bunu.

dünyanın kabullenemediği bir insanken benim bir şeyleri kabullenmek zorunda olmam da ayrı ironi. hayat yaşamaya değmez derim hep. herkes de bu düşünceme karşı gelir. gerek kendi yaşadıklarıyla gerekse bana yardımcı olmak için uğraşırlar. bunlar beni aşırı bunaltan bir şey. intihar bir haktır. bu hakkımızı kullanıp kullanmamaya biz karar verebilmeliyiz. neyse ne de olsa kimse anlamaz. daha da bir şey demek gereksiz.

istesem bu sözlükteki herkesi döverim. çok güçlüyüm, ama dövmem çünkü istanbul beyefendisiyim. bak istesem çok kötü döverim ama!

Ben bir estetik faşistiyim, özellikle kadınlarda...
Yüze yapılan estetik değil.

Yaşadığım ilde öyle kötü giyiniyorlar ki...
Ay kendim de harika giyiniyor değilim bu arada ama bu kadar da başarısız olduğumu düşünmüyorum.

Her şeye anlayış gösterebiliyorum. Gerçekten. Bi noktaya dek glsjlfkd.
Ama bu moda katline tahammül edemiyorum.

Abla sen o leopar desenli pantolonla parlak gümüş topuklu sandaleti nası birleştirip aynı zamanda ayak tırnaklarını cavlak pembeye boyarsın ve kafanda platin sarısı dibi gelmiş saçların var iken bunu yaparsın ya?

Bacım giydiğin neredeyse iç giyim kategorisinde yer alacak dantelli büstiyerin altına o deri mini eteği giyip ağır bir göz makyajı ve kıpkırmızı dudaklar ile ortada salınıp da nası havalı olduğunu düşünebiliyosun? Üşenmeyip maşa da yapmışsın ve pavyonda da değiliz anasını satim ya canlı müzik adı altında bize işkence eden boktan bi bardayız...

Böyle dramlarım var benim. En son tırnaklarımı yapan kadına kendi içimden gri leopar desenli jeanini hiçbir risk almaksızın gri fitilli atletle inanılmaz sıradanlaştırdı diye bilendim mesela. Çünkü çok güzel pantolondu... Tırnaklarımı bok gibi yapması bile o pantolonu katletmesi kadar koymadı...

Olası bir darbe yada ekonomik kriz durumunda devlet vatandaşın bankadaki parasını kitleyebilir, el koyabilir. O yüzden paramın yüksek çoğunluğu kripto olarak soğuk cüzdanlarda bulunur.

Daha önce böyle vakalar yaşandı olmaz diye bir şey yok.

sosyal olmak zorundaymışım gibi hissediyorum. sürekli çevremde 3 5 kişi olmalı en az. yalnızlık beni çok boğuyor. içim sıkılıyor. yine de çok ilgi görmekte istemiyorum o zaman da rahatsız oluyorum. ama ilgi görmeyince de kimse beni önemsemiyor diye üzülüyorum.

yemin ederim ben olmak o kadar zor ki...

insanlar tarafından farklı görülmekten sıkılmış durumdayım. her haltıma şaşırılıyor. yemek yaparsın şaşarlar, ev çekip çevirmene şaşırırlar. ben anlamıyorum ben mi ileri medeniyette yaşıyorum yoksa insanlar mı taş devrinde. denizcilik ve askerlikle ilgilenmem bile şaşırılacak bir şey herkese göre.

kendim gibi olan bir kişi bile tanımadım hayatım boyunca. bundan da sıkıldım artık. arkadaşlarım var ama arkadaşsız gibi hissediyorum kendimi. yalnızlığın ne olduğunu bilmeyenler anlamaz gerçi de neyse...

Yaklaşık bir kaç sene evvel dişim ağrıyordu ama nasıl ağrıyor delirecem tabii ki doktora gitmek yerine çözümü kendim aradım aldım elime ucu sivri bir bıçak kurcalaya kurcalaya dişi düşürdüm ama şansıma yanlış dişi yerinden sökmüşüm diğerinin ağrısi bir iki güne geçti şimdi tek diş eksik yaşamıma devam ediyorum... sanki ruhumdan bir parça kaybetmiş gibi hissediyorum üstelik yanlış dişti tek hatası yanlış zamanda yanlış yerde olmaktı.

çok mutsuzum ama böylesi daha iyi. ve ayrıca bu halden memnunum. belki de bize bu hayatta düşen budur?

Buradan da sıkıldım ve sanırım daha fazla uzaklaşacağım.

her şey gittikçe kötüleşiyor. ertelediğim ne varsa daha beter hale geliyor.

çok sevdiğim bir grup olan skillet türkiye'ye geliyor ve ben gidemiyorum. ilk dinlemeye başladığım andan itibaren keşke türkiye'ye gelseler dediğim grup ayağıma kadar geliyor ama ben gidemiyorum. bunun verdiği acı kadar bir şey yok. sebep para da değil en kötüsü de bu. keşke para olsaydı da en azından ona üzülseydim. gidememe sebebim tamamen gecenin bir yarısı metrobüse gidemeyecek olmak. biraz uzak oluyor maalesef o saatte. gece 12'de çıkarsak zaten tek başıma korkarak gitmeye yeltenmek istemiyorum.

güvenli bir ülkede yaşamıyoruz. açıkçası o saatte dışarıda olmayı isterdim ve gecenin sessizliğinde dolaşmak iyi olabilirdi ama bunca kötülük kol gezerken değil. bir şey olursa suçlu da ben olurum. çevresindeki otellere baktım kalabilir miyim diye ama aşırı pahalı oteller maalesef. para yok bunun için ve bu benim hatam. buna üzülmüyorum bile ama gece sadece korktuğum için gidememek koyuyor bana.

bu ülke her gün cehenneme dönüyor. güvenliğimizi sağlayacak en ufak şey bile yokken kapana kısılmış hissediyorum kendimi. gerçekten berbat bir ülke insanıyla. bu kadar kötü ve iğrenç bir halk olmamalıydık. özgür ve güvenli şekilde dolaşabilmeliydik ama sırf bu yüzden gidememek bir konsere... hiçbir şey bu kadar acı vermiyor.

hayatta zaten yaşamak için sebebim yokken böyle şeyler iyice mahvediyor her şeyi. bir daha ne zaman gelecek ki? ben yurt dışına çıkabilecek miyim ki? tek dileğim bu dünyaya açılma işini bırakmamaları. zaten amerika sınırlarından çıkmaları bile mucize. umarım buralara bir daha gelirler ve ben gidebilirim.

küçücük bir olay evet ama koyuyor işte...

Benim anonimlik takıntımı bilen bilir arkadaşlar kimseye de kolay kolay numara falan vermem vesaire vesaire. Gerekmezse ismimi bile vermem.

Her neyse itirafıma gelirsek milattan sonra 2000 li senelerde bir mahkemem vardı salonda hazır bulunuyorum mahkeme sonlanmak üzere gerçekleşen diyolog şu şekilde:

Hakim: yazar cizer isimli şahıs telefon numaranız nedir?

Y.ç: telefon kullanmıyorum hakim bey:

Hakim: o zaman sana nasıl ulaçağız bir yakının telefonunu ver.

Y.ç: elini cebine atar telefonu yakın nosu bakmak için çıkartır...

Hakim: telefonun varmış işte niye yok diyorsun evladım.

Y.ç: telefonum bozuk ondan no vermek istemedim

Avukat: hakim bey kusura bakmayın müvekkilim biraz heyecanlı

Hakim: ver sen ver merak etme rahatsız etmeyiz mahkemen olunca arayacağız gereksiz aramayız!! (İroniyle karışık sinir öfke )


Y.ç: yaprağı yedik korkusuyla titrek sesle noyu verir.

Mahkemeden sonra avukattan hakime niye numaranı vermiyorsun telefon kullanmıyorum diye yalan söylüyorsun diye sağlam fırça yemiştim.

Ulan bendeki de ayrı gerizekalılık hakimin önünde neredeyse benim tanımadığım ebe adına kadar her bilgi var koskoca türkiye cumhuriyeti hakimi bense alışkanlıkla ona bile numara vermekten kaçıyorum !!!! Ne anonimliği ne gizliliği :d hayır yani bahis sitesi mi bu? Niye numara vermiyorsun.

Size bir tavsiye adli mercilere güvenin bilginizi vermekten çekinmeyin bir hasta doktor arasında bir de hukukta gizlilik olmaz.


Her neyse beyler buda böyle 1 anımdır.

Bazen aşırı umursamaz olabiliyorum kendi açımdan dünya mı yanmış? Hayatım mı kaymış? Amaan koy dübürüne gitsin kafasına girebiliyorum

Bu umursamazlık hayatımda kafa olarak rahat yaşamamı sağlıyor ama olumsuz tarafı ben geç ilgilenmeye başladığımdan biraz geriden ilerliyorum.

Yeri gelir bir günde onlarca yıllık adım katederiz yeri gelir osmanlı'nın duraklama dönemine gireriz bende böyle birisiyim işte.

psikologa gitmem gerekıyo ama ertelıyorum

soyut şeylerle mutlu olamıyorum artık. önceden tek bir iltifat mesela tüm günü güzel geçirmeme yeterdi. artık yetmiyor. somut şeyler istiyorum, elle tutulur bir şeyler istiyorum. mesela bu gün mutluyum çünkü yarın gelecek kargolarım var. minimalist yaşayayım derken materyalist oldum ve gerçekten bu durumdan çok mutluyum maalesef.

Bazı şeyleri sen hatırlattıktan sonra hiçbir anlamı kalmıyor sözlük.

Son bir saattir başımın etini yedi bir de canımı yaktı şerefsiz onun yüzünden ne uykum kaldı ne başka bir şey. Ve sonunda dayanamadım onu öldürdüm. Evet sözlük itiraf ediyorum ben bir katilim. Az önce o ince bacaklı bol vızırtılı Allah'ın cezası sivrisineği duvara yapıştırmak suretiyle katlettim.

Telefonun ekranı yamuldu perva sözlüğü kavisli kullanıyorum :d ama samsung harbi sağlam markaymış kasa yamuk elran yamuk hala çalışıyor kaba kuvvetle düzeltemezsem yenisini alırım.