perva sözlük itiraf

Ben okuluma dönmek istiyorum. Okul benim yuvam. Hayata ilk kez gözlerimi okulda açtım ben.

17 yıllık Eğitim hayatım sona erdi, özel derse, dershaneye gitmeden kendi emeğimle ilk senemde kazandığım üniversite bu sene bitti. doktoraya başlamadım, hem gereksiz, hem torpilim yok, üstelik kadro bulmam zor gözüküyor.
Artık iş hayatına atıldım, dersle ilgili hiçbir şey görmek istemiyorum.Sınav kelimesi tek başına psikolojimi bozmaya yetiyor.Darısı küçüklerin başına.

Hayatımda ilk defa diyet yapmadan kilo kaybediyorum. Hasta falan değilimdir umarım.

Bir dönem kış aylarında çok boş kaldığım için, gelecekteki hedefim olan organik ürün üretmek adına bir sayfa açıp şimdilik minimal boyutta ürettiklerim hakkında sayfa açıp tanıtım yapmayı planlıyordum. Lakin güncel işlerim o kadar yoğunlaştı ki üretim kısmını askıya aldım. Şimdi bu sayfa kurma işini Perva sözlük sosyal medya hesaplarında yapacağım için daha mutluyum. Peynir, zeytin üretip tanıtım yapamıyorum ama fikirlerimizin ve sözlüğümüzün tanıtımını yapmak daha iyi hissettirdi.

Sigara kokusu ve deodorant ama parfüm olarak kullandığım şey ile birlikte aşırı iyi kokuyor ya xbxjxjnxnx. Ayrıca bu sigara niye bu kadar çabuk bitiyor anlamıyorum. Ben onu içmiyorum o kendini içiyor gibi... Bu kanıya 2 tanesi ile vardım.

biz bitişik olan ve tam arkamıza denk gelen hayvanat bahçesindeymişçesine yaşayan bina var. binada gecenin bir yarısı inşaatlar mı dersin yoksa gürültülü sohbetler mi dersin yoksa eşya yerleştirme ya da çocukların koşturması mı dersin her bok var. şerefsiz köpekler oldukları için ki olduklarını da bilmiyoruz itlerin. gündüz sessiz sakinken gece kuduruyorlar. daha beteri o binada yaşayan kimse tepki koymuyor. nasıl hayvanatlarla yaşıyoruz anlamadım ki.

yarın unutmazsam binanın ismini alıp ses durumunda polise haber vererek çözmeyi düşünüyorum. gelirler mi o da meçhul ya neyse...

Dünden beri bir paket sigarayı bitiremedim, azaltsam keşke

Hayatımda güvenebileceğim birine sarılma isteği bu defa birine sarılma isteğine evrilmişti. Bir kediden çok kendi kedimi özleme duygusuna benziyordu bu, ama hiç elde edemediğim bir şeyi özleyemeyeceğimi biliyordum. Daha önce defalarcasına dokunup açtığım yaraları kapatmayı arzuladığım bir ümitti bu. Açtığım yaralara kurban edip vicdanımı rahatlatıp Tanrı'ya ağlamak değil de, onun yaralarını sarıp, saçlarımla gözlerindeki yaşları sarmalayıp gülümseyerek bir battaniyenin altına saklamak istiyordum. İnsan olmak böyle bir şeydi, insan hissetmek ise bambaşka bir şey. İnsanlar, oldukları gibiyken sevdiklerinden hınç çıkarırlardı; insan gibi hissettiklerinde ise hançeri saplarlardı. Ben ise olduğum gibiyken o hıncı tüm insanlardan çıkarıp, o hançeri kendime saplardım. Kendimi kurban ettim ama sevgiye adak adadım, Tanrım. Ama şimdi, dışarıya dönük tüm bu günahlar kendisini sevginin bekaretine bırakmıştı. Korkmuyordum, ürküyordum. İstemiyordum, arzuluyordum... yara açıyordum, acısını kuru bir bezle silmektense o yaraları yine ben ıslak ve donuk dudaklarımla ısıtıp temizlemek istercesine öpüyordum.

Sanırım, insanlığıma sırt çevirip insanlığa meydan okuyordum. Çünkü bu defa birini değil, onu istiyordum.

Hayal ormanıma balta indirdim, artık çiçekleri ben yeşerteceğim.

Lisedeyken lisenin yakınlarında 12katlı bir bina vardı .Bir gün erken gittim .O binanın 3.katına kadar çıktım .Sonra vazgeçtim .Bazen hala kendimi bir binadan atsam da kurtulsam dediğim oluyor .Bana dünyadaki en gereksiz cümle ne diye sorarsanız eğer seni anlıyorum derim .Kimse başkasını anlayamaz .Sadece anlamaya çalışır .O kişi gibi hissetmeye çalışır .Başarılı olur mu ?işte o muamma.

Dün gece bu saatlerde yolculuk ederken sinir harbi yaşayıp, araç içinde terör estirdiğim doğrudur. Sanki hiç bunu yapmamışım gibi bugün ne kadar sabırlısın diye de iltifat aldım, konunun muhataplarından.

Daha fazla bu hayatı yaşamak istemiyorum. Bugün o kadar çok ölümden bahsettim ki keşke gerçek olabilse.Tüm gün güldüm şaklabanlık yaptım. Kimse bunu gerçekten istediğimi anlamadı. Ben ona kıyamam ama o bana kıyar mi bilmiyorum. Ömrümün sonuna kadar uyuyabilirim dedim. Gerçekten ölümün uykusunu istediğimi anlamadı. Gelir gider geçer. Bugün gün nasıl bittiyse aynen yarın öbür gün dahası binlerce gün sonrası da bitecek. Bir şekilde ömür de son bulacak. Konuşmak istediklerimi soyleyememekten çok kötü boğazım agiriyor. Neyse ıhlamur yaptım sanki yaralarıma merhem olabilecek gibi. Annem ne zaman sorsa bir şey diyemedim. Ona nasıl derdim anne bizim bir hayatımız yok diye.

yıllardır aynı hatayı yapıyorum. sosyal medyada takılıyorum ve başka bir şey yapmıyorum. aslında yapmamam gerekiyor. yine de can sıkıntısından giriyorum. sosyal medyanın bir yararı olmasa da bazen kafayı yememek adına girmek yazmak gerekiyor işte.

bu aralar anksiyete tekrar başladı. acilen yarın iş bulmak için harekete geçmeliyim. kıytırık kasiyerlik olacak ama olsun. en azından kafam işte olmayacak çıkınca. böyle giderse depresyon daha da derinleşecek ve ölüme gideceğim. dün harekete geçmeyi bile düşündüm. o yüzden kesinlikle bir şeyler yapmalıyım.

Uyumadan da şuraya bir itiraf bırakayım.

Hayatta neyin üstüne çok düştüysem onu kaybettim. Neyi serbest bıraktıysam da o bana kendi geldi.

Artık hiçbir şey için aman aman bir mücadele vermiyorum. İstediğim şeyi kaçırmamak adına bunu da öğretti hayat bana.

Hayat en verici okuldur dersini alana.

Hayatım yokuş aşağı kayarken ben bir banka oturup izlemekle yetiniyorum.

Lanet olsun.

Kibriti çakıp yakabildiğim her şeyi yakasım geliyor. Sonucu ne olur diye düşünmeden. Bu kez de ben hiç dusunmemeyim onlar yansın.

Ne kahpe dünya. Arkasından bırakın yüzüne demediğini bırakmayan insanlar hala can ciğer kuzu sarması.