alaskan crab

İşin garip yanı, güya "dinsizler" arasında gizlenmeye çalışan fetöcülerin, daha da bastırarak ve seve seve uyguladığı yasaktır. Amaçları milleti iyice devletin yaptırım uygulayan aygıtlarından soğutmak vs olmalı.

Sırf hocanın tam alanına girmiyor diye istediğim konu üzerine yazamamış olmamın verdiği acıyı hala unutamıyorum. Sonrasına bir aydınlanma yaşayarak "ne salakmışım, tez gibi sınırlandırıcı bir metodla sevdiğim bir alanı bok etmekten son anda kurtulmuşum" diye düşündüm. Gerçekten de artık bir yerden sonra, olayın içeriğinden ziyade, iyi atıf verilmiş mi, yok efendim bir sayfa içerisinde en az 4 kitaptan ayrı atıflar yapılmış mı tarzı aptal aptal şeylere kafa yorulduğu ve tamamen gösteriş üzerine kurulu bir düzende, savunma jürisi hariç kimsenin oturup da okumayacağı bir şeye bu kadar vakit ayırmanın saçmalığını anladım.

Benim gibi ani heyecanlarla bir anda işlere girişen, disiplinli olmayan ve planlı iş yapmaktan nefret edenler için ekstra zor bir uğraş.

Bunun sebebi mükemmeliyetçi tutumunuz ve kendinize karşı salağa yatmadan gerçekleştirdiğiniz eleştirel değerlendirmeniz ise, bu sağlıklı her insanın az çok yaşadığı ve bir süre sonra geçecek olan bir şeydir. Etrafınızdan böyle bir vibe alıyorsanız, bunun da yine gerekçelerine bakarsınız ancak büyük çoğunlukla buradaki suç, sizi değersiz hissettiren insanlara aittir. Hiçbirimiz Bulunmaz hint kumaşı değiliz elbette ancak öyle değersiz hissedecek kadar kendimize yüklenmeyi haketmiyoruz. Bize böyle hissettiren insanlar ise bizi haketmiyorlar.

Yabancıların Karen dediği tipmiş arkadaş. AHaha uzun zamandır böyle gülmemiştim. Daha da komikleşemez derken, sosyolojik çıkarım yapmaya çalışmış aklı sıra, iyice koptum.

İnsanlık tarihi kadar eski bir uğraştır. Avlanan ceylanı, nasıl avladığını ev ahalisine gösteren bir avcıyı hayal edin. Bir ara aynı oyuna iki farklı seans olarak gidip, önceki performansla sonrakini kıyaslar, doğaçlama yapılan yerleri farkedip sevinirdim. Senaryo aynı olsa da, sanki farklı bir şey izliyormuş hissiyatı verirdi. Seyirci de aynı olmadığı için, kimi sahnelerde, seyircinin de biraz katılması beklenen bir durum oluştuğunda, istenilen tepkiyi vermeyince, küçük bir doğaçlamayla işi toparlama ya da çok iyi bir tepki alınca oradan alıp yürüme tarzı durumları fark etmek, sanki ağır bok yemişim hissiyatı veriyordu. Uzun zamandır gitmiyorum bir bakmak lazım ne var ne yok.

baba meyvesidir.

çok elim verici bir hadisedir. Oysa evde düzülseler, ne güzel olur, öyle ulu orta düzülmek hoş olmuyor pek.

Yine iyi şu günler, bir ara olan her toplumsal olayda, youtube, twitter ve facebook erişime engellenir, internetin genelinde de ağ genişliği daraltılırdı. Ne zaman bu platformlara giremesem, acaba ne gibi büyük bir olay oldu diye araştırır ve bulurdum. Bizler yakın geçmişi dahi hemen unutuyoruz gerçekten. Ciddi ciddi, haber yayılıp da millet kudurup örgütlenmesin diye bunu yapıyorlardı.

Hiçbir zaman eşim olamayacak kadındır. Erkekler doğası itibariyle içtenlikle benimsediği kadınlar için çabalarlar. O kadınlar için canlarını dahi kolayca verebilirler, zaten tarih bu tarz olaylarla doludur. Kültürel kodlar gereği, en azından ben ve benim gibi düşünen hiçbir erkek, kendi soyadını dahi almayan bir kadını tam anlamıyla benimseyemez, öyle sansa dahi bunun hep bir sorun olduğunu düşünür. Hem toplumsal roller gereği, erkeklik rolünü tam anlamıyla benden üstlenmemi beklerken hem de kendi üstüne düşen rolleri esnetip, yapmaması kabul edilemez. Haa benden erkek rolünü de beklemiyorsa zaten, kendimi erkek gibi hissetmediğim bir kadınla da beraber olmak istemem. Bir kere öyle biriyle denk gelmiştim, hiçbir türlü yardım kabul etmeyen, çok gururlu, kendi ayakları üzerinde duran, alınacak bir şey varsa gidip alan biriydi. Başta o kendi başınalığı çekici gelse de, bir kadından ziyade çok erkekvari hissettirdi bana ve soğumama sebep olmuştu. Çok bilinen bir şeydir, kadın açabilse dahi, kavanozun kapağını açamayıp eşinden yardım ister, böylece onu mutlu eder klişesi. Böyle bir şey gerçekten var.

Bir yerde kalıyorsa, pek de geleceği olan bir ilişki değildir bana göre. Hatta bir adım daha ileriye götürüp, ayrılsak mı acabanın konusu dahi geçse ağır soğur, kafamda bitirmeye başlarım ilişkiyi. O yüzden hiçbir ilişkim yarım kalmaz, bitmiştir.

Normallik, hali hazırda süre gelen şeyler arasında değerlendirildiği için, dönemin normali aslında çok yanlış bir şeyken sizin anormal olarak doğru olabilmeniz mümkündür. İnsanlığın da öyle büyük bir tarihi ve çok iyi seçimleri olmadığı düşünüldüğünde, anormal olduğunuz için çok da kendinize yüklenmeyin.

Pek çok kitap türü var ve her biri için de farklı yaklaşımlar mevcut ancak benim bildiğim yöntem yani akademik okuma için gerekli olan şey, merak ettiğiniz bir konu hakkında kaynak taramak ve aradığınız şeyin o kitaplarda olduğunu düşündüğümüz kitaplara ulaşmak. Sonrasında ise, hikaye okur gibi baştan sona bir kitap okuması yerine, sizin ilgilendiğiniz alanın geçtiği yeri okumanız yeterli. Ben bölük pörçük ancak ana temayı kaçırmadan okuyorum. Klasikler haricinde pek roman, hikaye de okuduğum söylenemez. Herkesin tarzı farklıdır tabi, illa kitap okuyacaksınız diye bir şey de yok, örneğin işiniz ya da okulunuz çok uzaktaysa, sesli kitaplar bulup, dinleyerek de gidebilirsiniz. İlla o ağaç kokusunu alacaksın faşizanlığına bakmayın, pdf olarak da olsa, sesli olarak da olsa kitap kitaptır bir şekilde ulaşın.

Call of duty oyunundan görüntüleri gerçek sanıp paylaşmasından tut, gta oyunundaki şifreleri çöp kutusunda bulup, fetönün hain planları diye tank, çelik yelek şifrelerini okuması dahil, daha eminim ki bilmediğim pek çok saçmalığı da yapan kanaldır. Hiçbir süzgeçleri, doğru mu acaba diye bir dertleri yok, yeter ki o an söylemleri, hizmet ettikleri şeyi yüceltiyor olsun ancak o kadar işlerinde kötüler ki, yüceltmek yerine daha da fazla zarar verdiklerinin farkında değiller.

Medeniyetin, mızrak atmak yerine memnuniyetsizliğini küfür ederek dile getiren insan tarafından kurulduğunu söyler Freud. Küfür sanılanın aksine iyi bir rahatlama yöntemidir. Her şeyin fazlası zarar olduğu gibi, bu da kıvamında tutulmalı elbette.

Direkt bir cinsel ilişki anlamından ziyade bana karşılıklı sevgi ve iki tarafın da birbirlerinin zevkini gözettikleri, daha değerli bir cinsel ilişki çağrışımı yapıyor. Ayrıca her zamanki anlamda erkeğin etken, kadının edilgen olduğu tam da bu nedenle cinsel ilişkinin bir tahakküm aracı olarak da kullanıldığı, daha da ileri gidip, bir hakaret aracı, küfür olarak da kullanıldığı bir düzlemde, sevişme iki tarafında karşılıklı katıldığı bir eylem olmasından dolayı, daha tatlı görünüyor bana.

Hassas konularda konuşurken, ister mantıksal bir düzlemde, söylenenlerin sadece argüman olduğunu hatırlatarak konuşmak isteyin, isterse aşırı detaycı ve fenomenolojik anlamda her seferinde tekrar tekrar kurulan bir kavramsal düzlemde tartışmak isteyin, bu insanlar için hiçbir önemi yoktur. Sözleriniz arasında, hoşlarına gitmeyen şeyi cımbızla alırlar, öncesi ya da sonrasından ziyade, söylenmemesi gereken bir şey bu ve sen faşistsin tarzı kendi ego mastürbasyonlarına bakarlar. Dünya'ya çok büyük bir katkıda bulunduklarını düşünür, kendilerini aşırı değerli hissederler. Yazıktır.

Eskiden hem entelektüel düzeyde varoluş sancılarımızı paylaşabileceğim hem de yarınlar yokmuşçasına deli gibi sevişebileceğim bir kadın modelini tespit etmemde yardımcı olan bir karakterken, şimdilerde düzelmiş beni dibe çekip ağzıma sıçabilecek potansiyelde bir kadın olduğu için gördüğüm yerde kaçtığım bir karakterdir. Pasif bir depresiflikten ziyade, nihilizmle karışık aktif bir karşı koyuş içerisinde debelenip durur.

pek çok sebebi olmakla beraber, biriciklik kavramını bilmemekten kaynaklanıyor. Her insan yaşanmışlığı, olaylara verdiği tepkiler, yetiştiriliş biçimi, aldığı eğitim vb pek çok değişkenle beraber aslında biriciktir. Hiçbirimizin ne şimdi ne gelecekte ne de geçmişte daha bir benzeri yok. Olur mu ya dışarı çıksam şimdi pek çok erkek ya da kadın bulurum nasıl yok senden başkası denilebilir ki bu da tikel olana değerin aşırı azalmasından kaynaklı bir durum. Nietzsche gibi bakabilmek, yere düşen bir ağaç yaprağını eline aldığında, o yaprağın alelade bir yaprak olarak görmekten ziyade, şu an bu yaprakla böylesine bir etkileşimde bulunmanın bir daha mümkün olmadığı düşüncesiyle hareket etmek, ilişkilerinize de bu şekilde yaklaşmak çok şey fark ettiriyor.

Tabi böyle uzun uzun anlatıyorum ama, sırf güzel diye sürekli sosyal medyada takılan ve gördüğü her trend şeye ağzı sulanarak atlayan, dm kutusu 100 sayfa abazan erkek mesajlarıyla dolu, hepsini toplasan hiçbirinden düzgün bir ilişki çıkmayacağı gerçeğini göz ardı edip, çok aranan biri triplerine giren bir hanımefendiyle hiçbir şekilde sağlıklı bir hayat yaşayamazsınız. Sürekli başkalarıyla kendini kıyaslayan, onun sevgilisi şunu yapmış diye haset duyan o kadar çok kız var ki. Erkekler de sütten çıkmış ak kaşık değil elbette.

Benim dediğim tarzda bir ilişki için, zaman emek ve karşılıklı anlayış gerekiyor. Günümüzde bunların hiçbiri satılmıyor. 7 saniyede verebildiği maksimum zevki verip sonra hayatınızdan çıkan videolar dahil her şeyimiz çok hızlı. Eskinin insanları mektup gönderip, ardından günlerce mektubun ulaşıp, kendilerine yeni cevap gelmesinin heyecanıyla beklerlerken, bizler 5 dakika wp'den cevap gelmeyince kuduruyoruz. Böylesine bir ortamda bu tarz bir ilişki yeşermez maalesef.

Zamanında bunu çok düşünmüş biri olarak, birkaç yaklaşımımı yazayım. Öncelikle çocukken, hayata dair büyük bir merak ve ilgimizin olmasından dolayı, bize zaman aşırı yavaş akardı çünkü yaşanılan her olayı, tüm şeyleriyle beraber deneyimleyerek anlamaya çalışırdık. Zaman geçtikçe, deneyimlerimiz aynılaşmaya, beynimiz ise, aynı şeylere çok fazla dikkat kesilmemeye başladı. Hem genç olmayıp, hem de hayatınızda bir rutin varsa eğer, beyin kendini otomatik pilota alıyor ve dikkat kesilmeden hareket ediyor. Bu da pek çok deneyimi hakkını vererek yaşamadan hızlıca geçmiş olduğunuz anlamına gelir. Daha da iyi anlayabilmek için, zaman denilen şeyin ne olduğunu da anlamak gerekiyor. Zamanı basit anlamıyla bir devinim, bir olayla, ardından başka bir olay arasındaki devinim frekansı olarak alırsak, beynimiz, aynı şeylere maruz kaldığı için yok sayıyor ve olayların yok sayılması da, bir sıçrama yaşanmış hissiyatı veriyor, böylece vakit hızlı geçmiş oluyor.

Beyin bunu sadece zaman için yapmıyor, örneğin odada aşırı uç olmayan ancak rahatsızlık veren bir koku var, zamanla o kokuya alışıyor ve hiç almıyorsunuz. Aslında alıyorsunuz hala ancak beyin artık onu dışlıyor, aynı uyaranı tekrar tekrar vermeyi manasız kılıyor. Aynı şekilde üzerimize giydiğimiz kıyafetlerde, ilk kez giydiğimizde her şeyiyle hissederken, zamanla giydiğimizi bile unutabiliyoruz ekstrim şekilde uyarı vermediği sürece.

Son olarak yaşı otuz olmuş birisi için bir yıl, hayatının otuzda biri iken, 12 yaşındaki bir çocuk için bir yıl hayatının büyük bir kısmına tekabül ediyor. Bu da zaman kavramının daha da geniş perspektifte gördüğümüzü, ve neden bize hızlı geçtiğini açıklar nitelikte.

Dolu dolu bir hayat yaşamak için ise, bize zamanı deneyimleten devinimleri arttırmak gerekiyor. Bunu da konfor alanımızdan çıkıp, yeni şeyler deneyerek, bizi otomatik pilot durumundan çıkarak farklı alanlarda bulunarak yapabiliriz. Hiç yapmadığınız bir şeyi, tanımadığınız bir insanla tanışmayı falan deneyebilirsiniz örneğin. Bir gün içinde birden çok, alışık olmadığınız şeyi yaptığınızda, günün ne kadar dolu geçtiğini fark edeceksiniz.

Bunu dökmeden, bir yerine bulaştırmadan, insan gibi yeri geldikçe kağıdını yırtarak yiyen cindir. Ayrıca çok yakın bir tanıdıktan sektör içinden bir tüyo aldım, soslu tavuk asla ama asla almayın aldırmayın, kokmuş tavukları sodayla, bulaşık suyuyla falan yıkayıp, bir de sosu verdiler mi yenecek kıvama geliyormuş.