alaskan crab

Bir şey olma isteği, genelde gençken alınan bir karardır ve karar diye nitelendirdiğime bakılmaksızın esasında başkalarının bilgi kırıntıları, istek ve arzuları, o anki toplumun itibarlı gördüğü şeyler nazarında ortaya çıkan, kişinin kendisinden bağımsız bir şekilde seçtiği ancak kendi seçmiş illüzyonuna uğradığı bir durumdur. Aynı şekilde "Olmak" nosyonu, durağan ve artık bitik bir kavramdır, insan yaşadığı sürece olmaya devam eder, ölüm gelene kadar da bu süreç asla durmaz.
Ne zaman insan kendisini, kendi doğrularını oluşturarak, kendini yaratarak, tanımaya başlar, ancak o noktadan sonra olmak istediği yönü daha iyi görebilir. Kendilerini tek bir şey üzerinden tanımlayan insanlar genelde bu olmak kavramına çok takılı kalan insanlar oluyor. Bu tarz insanlara en iyi örnek olarak hiçbir şekilde işle alakalı olmayan bir olayda dahi telefonunu Prof.Dr Bilmem ne, Ya da Avukat Bilmem ne, diye açanlar.

Gözlerimi yaşartan o sözü asla aklımdan çıkmıyor. "Herkesin tıka basa doyduğu o sofradan, aç bir şekilde kalkmak." Burada kastettiği aslında hayatın akışına kapılıp, kendini kaybedenler arasına atamamanın verdiği o hissiyat ve yalnızlaşma duygusu. Bu temayı sadece Şeriati işlemiyor elbette, Heidegger'de hergünkülük, Cioran'da bayağılık gibi kavramlarla aynı şeylere değiniliyor. Değişmeyen tek şey, sizin diğer insanlardan farklı noktaları görmeniz ve bu yüzden de, aynı sorunlarla ilgilenilmeyişin, sizin çok önem verdiğiniz pek çok şeye, etrafınızdaki insanların kayıtsız kalışı, tüm bunları yaşadıkça da yalnızlaşmanız.