İş sonrası diş tedavisinden geldim.Konusamıyorum ve 1 saat daha ses çıkarmayacağım :D
Oldukça uzun bir yazı olacak o yüzden özür diliyorum. Ama kendini yetersiz hisseden veya incel olarak kendini tanımlayan birisi varsa belki okuyunca bir şeyler kapar diye yazacağım.
**
Kendimi bildim bileli diş tedavisi görüyorum.Fakir bir ailenin 8 aylık çocuguyum. Doğduğumda kalbimde üfürüm vardı. Muhtemelen sağlıklı nefes almadıgım için ve doğdugum evde 6 sigara içen oldugu için küçük yaşta astıma yakalanmam kolay oldu.
Astımdan dolayı dişlerim hızla çürüdü. Hem nefes alamıyor,hem de yemek yiyemiyordum.
Zamanla sırtımda çizikler oluşmaya başladı. Boyum uzamasına rağmen yeterince beslenemediğim için deri tabakası yırtılıyordu.Bir de sırtımdan sorun çekmeye başladım.
Sıkça hasta oluyor, beslenemiyor, ve yeterince gelişemiyordum. Yaşıtlarımdan hep daha kısa,cılız ve güçsüzdüm.
Bütün bunlar yaşıtlarımdan farklışmama,farklılaştıkça daha hızlı olgunlaşmama, kendimi ve etrafımı daha hızlı kavramama vesile oldu. Daha derin ve hızlı düşündükçe başarım
da arttı.
Ardıma bakmadan çalışmaya,kendimi tamir etmeye devam ettim. Evet başlangıcım kötüydü ama gerekli kaynakları toplarsam düzelteceğimi de biliyordum. Hayat bir oyundu ve ben iyi bir strateji oyuncusuydum. Yoksa boşuna mı daha 4.sınıfta satranç turnuvalarında boy gösteriyordum :D. Önce öğrenecektim, ne kadar bilirsem o kadar iyi karar verebilirdim. Sonrasında çalışacaktım.Eksiklerimi kapatmam için başkalarından daha fazla zamana ihtiyacım vardı.
Bu şekilde liseye devam ettim. Başarılı insanın karizması vardır. Einstein çok mu yakışıklı ? değil ama adam başarılı ve aşk hayatı da vardı.
> Einstein'ın aşk hayatı.
https://www.ensonhaber.com/tarih-haberleri/einstein-ve-sadakatsiz-iliskileriHer neyse hedefim aşk hayatı falan değildi. Ben başarılı olduguma kanaat getirene kadar aşka maşka bulaşmayacaktım.
Büyük konusmuşum. !
(bkz:
#18953)
Güvenim yerle bir oldu. Travma geçirdim. Nerede hata yapmıştım? Yok yok esas soru bu değildi. Ben bir hata yapmamıştım, ilgi ve sevgi göstermiştim ve bir noktaya kadar ilgi de görmüştüm. Ama aldatılmış, tercih edilmemiş ve bırakılmış haldeydim. O halde soru şu olmalıydı: Neyim Eksik ?
Aldatıldıgım yıl babam felç geçirdi, haberin üzerine yerleştirme sonuçları geldi, IYTE Mat.Müh (İng)
Hedefime ulaştıgıma mı sevineyim?, aldatıldıgıma mı kızayım? babama mı ağlayayım ?
Her şey üst üste gelir zaten. Fakir bir ailenin direği de yıkılmış oldu. Artık bizi hastaneler,ilaçlar ve sosyal dışlanmışlık bekliyordu.
Üniversiteye gidemedim ki uğruna gecelerimi,gündüzlerimi verdiğim hedefimi yakalamıştım,öyle ki ağaçtaki meyveye uzamış ve tutmuştum ama koparamıyordum.
İsteseydim bile beni destekleyecek bir ailem yoktu. Kardeşim küçük, annem eğitimsiz , babamsa boyundan aşağı felçti.
Hayatımın ilk evresi böylece sona erdi. Artık yetişkinlik dönemi başlıyordu.Çocukluktan doğrudan yetişkinliğe. Aradaki gençliği pas geçiyordum.
Önce ben sağlam durmalıydım.Sonrasında da ailemi idare etmeliydim. Hayat bir oyundur ve son hamle yapılana yani ölümüne kadar bitmez.
İşe başladım. Öyle ki iş görüşmesinde o kadar zayıftım ki yaşıtlarım obez olurken ben 38 kiloydum. 19 yaşındaki bir gencin 38 kilo olması oldukça sağlıksızdı. Maaşım ise acınacak haldeydi. Tam gün gitmeme rağmen asgari ücretin yarısına çalışıyordum.Sigortam da yoktu. Yaptıramazdım çünkü devletimizin hesabına göre benim çalışmam hesaba katılınca Bakıcı maaşı kesiliyordu. Bakıcı maaşı denmesine de bakmayın o paraya bakıcı'nın B'sini bile tutamazdınız. Ama her kaynağa ihtiyacım vardı.Hani Amerikalılar derler ya Meyve suyunun damlasını bile ziyan etmemek lazım. O durumdaydım
Neyse ki bilgisayar başı bir iş oldugu için çabuk kapmaya başladım. Düzenli ev yemeği yapıldıgı için de en azından işyerinde beslenebiliyordum. Çalışkan bir yapıda oldugumu gördükçe başkalarından da iş teklifleri gelmeye başladı. Öyle ki aynı anda 3 iş yerinde çalışmaya başladım. Sosyal hayatım sıfırlanmıştı, sadece çalışıyordum. Zaten arkadaşım yoktu ama varolan 1-2 tanesi de üni'ye gitmişti.
Sevgili okuyucu biraz ara vermen için bir şarkı bırakıyorum. Muhtemelen için şişti ve bayılacak durumdasın.
Ve anlarsın...
Bedenin özgür kalsa neye yarar?
Acıtır ruhunu içinde kalanlar
Dönemezsin artık geriye,
Tek yön seçtiğin tüm yollar
Hani ansızın kaçar gidersin bütün dostlardan
Hani gün gelir, uzaklaşırsın bütün aynalardan
Hani gözlerin, hani gözlerin uzaklara dalar, suskun bakar
İçinde kalanları anlatamazsın
O suskunluk bir hastalık gibi sarar vücudunu kurtulamazsın
Çalıştıgım paramın neredeyse tamamı evde harcanıyordu. Hastanelere dökülen paralar, alınan ilaçlar, ambulanslara verilen paralar. Kardeşimi ise okutmaya kararlıydım. O benim gidemediğim üniversiteye ne olursa olsun gidecekti. Herşey pahalıydı ve daha pahalı oluyordu.RTE'nin abuk sabuk ekonomi teorileri sayesinde üzerime binen yük te artıyordu. Ama ben de işi adeta yutuyordum. Üstelik 3 yerde çalıştıgım için de 3 farklı yerden bilgi yutuyordum. Zamanla kendi müdürümden bile daha bilgili hale gelecektim.
Kilit eleman haline geldiğim için işten çıkma korkum yoktu, para akışını da az çok halletmiş gibiydim.Yani borçları ödüyor,evi geçindiriyordum,kardeşimi okutabiliyordum. Şimdi Türkiye'de en gerekli 3 şeyden birini halletmem gerekiyordu. Çevre.
Bunu sağlamak için de 21.yy teknolojisini kullanmak yeterli olacaktı. Yani en kolay iletişim aracı olan internette gezinmeliydim ve en kolay arkadaş edinebileceğim ortamlar da oyun ortamlarıydı.E zaten strateji ve zeka oyunları oynayan biriydim, muhakkak benimle benzer zevkleri olan kişiler olmalıydı.
2002'den beri internet ortamına alışkındım ama çalışmaya başlayınca teknolojiden de tümüyle kopmuştum. Öyle ki ben akıllı telefon diye bir cihazın varlıgını çalışana kadar bilmiyordum.Tuşlu telefonumu kullanıyordum :D
Çeşitli gruplara katıldım ama istediğim gibi ortamlar değillerdi. Benim büyüdüğüm dünyadaki insanlar mı bunlar ?! yoksa yeni insanlar mı ? bu kadar toksik ve pis insanlar nereden gelmişti ki.
Daha niş bir yer lazımdı. En sonunda Harry Potter forumlarından birine girdim.
(bkz:
Diagon Belediyesi)
Harry Potter sevdiğim bir seriydi ve oldukça kafa insanlarla dolu bir ortamdı. Bir ekranın karşısında yazışmak ta keyifliydi. Ne de olsa beni görmüyorlar,hayatımı bilmiyorlar ve yargılayamıyorlardı. Kuzenlerim benimle yanyana bile gelmiyorlardı hastalık kaparız diye. Sanki ben-babam-kardeşim-annem vebalıymışız gibi.
İnternette diğer insanlarla sohbet etmek özgüvenimi daha da yükseltmişti. Arkadaşlarım olmuştu ve hep beraber GameX Fuar'ına gitmeye karar verdik.
Kırmızı şapkalı benim.
![incel]( "incel")
Daha fazla öz bakımıma dikkat etmeye başladıkça daha rahat dışarıda sosyalleşmeye başladım. Hala diğer ''normal'' çocuklara göre içe kapanık ve sessiz kalıyordum ama insanın sosyal becerileri bir anda tavana fırlamıyor.
Yıllar böylece geçerken benim travmam geçti, kadınlara öfke duymuyordum ama güvensizliğimi de yenmeyi başardım. Her kız sadakatsiz değildi, her kız maddiyata önem vermiyordu, öyle olsaydı zaten hiçbir erkek evlenemezdi ki. Türkiye'deki her erkek zengindi de bi ben mi fakirdim, herkes muazzam yakışıklı,sağlıklıydı da bi ben mi sağlıksızdım?!.
Küçücük bedenimle spor yapa yapa astımı yenmeyi başardım. Çalışırken kazandıgım para ile diş tedavilerimi yaptırdım ki gülmekten utanma duygusundan kurtulmak özgüvenime büyük katkı yaptı. Beslendikçe sırtımdaki yaralar da kapandı. Yakışıklılıgım ortaya çıktı be ahahahah
Ve sevdim de sevildim de. Şu anda kafama göre biri olmadıgı için sevgilim yok. Çünkü istemsizce çıktıgım yolun sonuna gelmiş bulunmaktayım, görevlerimin hepsini başarıyla yerine getirdim.Ve hayatımın sonraki aşaması için hazırım.
Kapanışı da yabancı ile yapalım.
