succulent

Içgüveysinden hallice

Yarım kalan ilişki değildir yarım kalan hislerdir zannımca. O kişiden nefret mi ediyorsun seviyor musun? Bu ikilemde kaldığında bitmiştir. O yüzden bittikten sonra kafan karışır durur, bu kafa karışıklığı sana onu hatırlatır, zamanla azalarak yok olur. O karışıklık esnasında sakın olaki geri dönüş yapmaya kalkmayın. Bir şey bir kere bitiyorsa hiçbir şey eskisi gibi olmaz.

Aradığı kişiye dair kriterinin oldukça yaşamsal bulgular göstermesini bekleyen insandır. Sadece nefes almasının yeterli olmasını söylemesiyle biraz Mevlana'dan esinlenmiş gibi geliyor. “Gel ne olursan ol, yine gel” diyerek mesnevinin izinden gidiyor olabilir.

Günaydın sözlük. Bugün güne ekinlerim baş verirken üstüne kırağı düşmüş de hepsi dondan ölmüş gibi uyandım.

18. Sözlük seviyesi.
Sanırım bu seviyeye gelindiğinde biraz hayalperest olunmaya başlandığını sözlük kurucuları biliyor olmalı. Zira tam o aşamaya geldiğimde birden havalı bir seviye geldi. Neyseki bulutları severim ve şimdi de tam vakti.

Hayatımın bir bölümü orta ölçekli bir şehirde bir bölümü de köy denebilecek ama köy kavramından uzak bir yerde geçti ve hala da geçmekte. Ayrıca kırsal alanda kalan köylerden de yaşamasamda bir nebze zaman zaman kalmışlığım ve havasını solumuşluğum var.
Bana sorarsanız ki ben köy insanıyım. Zira yüksek yüksek binalar, şehrin tüketici kalabalığı ve trafiği bende klastrofobi etkisi yaratıyor. Köy hayatı daha kendi disiplinini kurabileceğin bir hayat. Sistemin gerekliliğinden değil de yaşamak için gereken disiplini sağlıyor. Bu da kişi üstündeki baskıyı azaltıyor. Zorunluluktan ziyade yaşama olan mücadelenle daha doğal yollarla hayata adapte oluyorsun. Ayrıca camdan baktığında şehrin o beton yığınları yerine ağaçlar, varsa deniz (bende var) ve doğaya ait ne varsa onla bütünleşiyorsun. Şehrin o kapitalist dayatmalarından uzaksın bir kere. Ne giymişsin ne çıkartmışsın, bugün kargodan ne gelecek kaygıların olmuyor. Tüketmek yerine üretmenin tadına varıyorsun. Zira bir avuç toprak bu tadı almana fazlasıyla vesile oluyor.
Ama zorunluluklar gereği şehir hayatında yaşayan insanlarında eminim şehirden zevk aldıkları çok şey vardır. Ben unuttum artık

Marmara ve kuzeyege kıyılarına sınırları olan tarihi geçmişi çok uzaklara dayanan hem Asya da hem Avrupa'da il sınırları olan 2. Şehirdir.
Çanakkale'nin bilinen o manevi havası, şehirin il sınırlarına girerken “dur yolcu” yazıları ile başlar. Gelibolu yarım adası ve biga yarım adası varlığı ile size bambaşka yüzler gösterir şehir. Gelibolu'da Marmarayı hissedersiniz. Marmara'nın o soğuk yüzü çarpar suratınıza, Biga ise Ege'nin o ılıman iklimini hissettirir. Doğası muhteşemdir. Şehrin göbeğinde bile yeşilden ve maviden nasibinizi alırsınız. Rüzgarları meşhurdur. Çanakkale rüzgarına dayanan her türlü rüzgarda dayanır bence.
Şehir çok dinamiktir. Eski yunan kalıntıları, sokratesin Asos'ta kurduğu okulu, Truva, Çanakkale anıtı, sayısız plajı, kazdağları, antik kentleri, bozcadası, Gökçeadası, birbirinden güzel koyları, saymakla bitmeyen görülecek o kadar güzel yerleri vardır.
Çanakkale bir günlük bir yer değil bir ömürlük bir şehirdir.

Adını feriha koydum. Artık göt demiyoruz.

Günün en kahkahalı saatleri rocinantenin sözlüğe girdiği saatler. Abartmıyorum.

Çok kolay vazgeçebiliyorum. Evet benim için garip bir özellik çünkü önceden bunu yapamazdım. Şimdi garipsiyorum. Büyümek böyle bir şey sanırım.

Benim için sadece her ayın 25 i ve 3 arası olan şeydir. Onunda neden olduğunu bildiğim için önce kendimi zincirlere vurdurup sonrada üstüne kapıları 7 kere kilitleterek hata yapmaktan kendimi koruyorum.

Yaz ayları iş yoğunluğundan azalttığım bu alışkanlığı günde en az 30 dk kitap okuma ile yeniden düzenliyorum. Hatta bir çocuğun olduğunda daha disiplinli oluyor. Onu gaza getirmek için her türlü okuyorsun. Biz şimdi her akşam uyumadan illa o 30 dkyı okuyarak geçiriyoruz.

Evlat gibi olur, kardeş gibi olur hiç fark etmez. O da bir canlıdır ve evin bir üyesidir. İhtiyaçları aynı bir çocuk gibi giderildiği için evlat muamelesi görür haliyle. Yahu ben ektiğim domatese bile çocuğum gibi davranıyorum. Yürüyen derdini ifade etmeye çalışan bir canlıya mı göstermeyeceğim o muameleyi.

Evde 2, bahçede 5-6 tane beslediğim yada onların mı beni ruhen beslediğine emin olamadığım canlı. Ben biraz uzaydan da geldiklerini düşünmüyor değilim. Ama bu cool tavırları, ben istersem beni sevebilirsin davranışlarıyla aşırı özgüvenleri, hasta oldun mu gelip tedavi etmeye çalışmaları, kapıdan çıkarken seni geçirmeleri, gelince seni karşılamaları ve hepsinin kendine göre bir karakterinin olması beni onlara çekiyor.
Bu arada atalarının düşman bekçisi olmasından kaynaklı aktarılan genleriyle, her gece yatağın ucunda veya kapıda bekçi gibi beklemeleri, suyun tehlikeli bir şey olduğunu düşündüğünden, banyodayken seni kapıda beklemesi aslında o kadar da nankör bir hayvan olmadıklarını gösteriyor.

Piksellerinin gözüme aşırı derece rahatsızlık verdiği bir tasarım oyunu.

Dün sabah acilde kendimi Afrika'da sandım ben mesela. 4 otobüs mülteci vardı hepsi siyahi.

Keşke bende göremesem. Bazı rüyalar, gerçek hayattan daha çok yoruyor beni. Bazen ağlayarak uyanıyorum, bazen sinirleniyorum. Rüyadan çıkamıyorum. Uyanınca bile olumsuz etkileri üstümde devam ediyor. Aynı zamanda güzel rüya görürsem ondan da uyanamıyorum devam etsin istiyorum.

Şaşırıp karşı ergüman üretmeye çalışmamak gerekir. Teşekkür edip geçmek en sağlıklısı

Bir tane sahibim. Yaklaşık 7 yıldır kullanıyorum. Baya zorlu bir süreç. Bir de benim gibi koydukları ilaçlarla sinirleri inatçı çıkıp ölmeyenler için iyice ızdıraba dönüşebilir. Bazı durumlarda içine pim de koyarlar eğer koyulması gerektiği halde koymazlarsa üstündeki dolgu hemen düşüverir.

Ben bunu çok kullanırım. Nerden öğrendiğimi hatırlamıyorum ama.