violence

saçlarım kızıl. çok çok uzun yıllardır. önce bakırla başladım, sonra bir anda kızıla döndüm. ilk zamanlar kuaföre gidiyordum, sonra anneme boyatmaya başladım, sonra bir gün de ben boyayayım dedim. o anlık güzel bir karardı ama sonrasında baktım yapıyorum bu işi mor, mavi, yeşil gibi bir sürü renk denedim. hepsiyle bir hafta falan idare edebildim. çünkü inanılmaz çabuk akıyor bu renkler. o dönem tabii saçlarımı bayağı yıprattım. bu beni durdurabildi mi? tabii ki hayır.

sonra ya beyaz tenliyim siyah bana inanılmaz yakışır diye düşünüp, siyaha boyamak istedim ama dümdüz siyah da canımı sıkar diye gece mavisi olsun dedim. herkes inanılmaz yakıştırdı. çok beğendiler, ben de çok beğendim ama kendime de yabancılaştım. Kızıla o kadar takmışım ki, siyaha boyayınca aynada baktığım başka biri gibi gelmeye başladı. bir de saçım çok dökülüyordu o dönem. boyadan kaynaklı mı, yoksa üzüntüden kaynaklı mı bilmiyorum ama sonra saçımı tekrar açtım ve Kızıla boyadım. dökülmesi falan durdu. şimdi saçımı da toparlayabildim, hasarı onardım falan. harika gidiyoruz.

önceden çok havalıydı. hangi ara fakirlik göstergesi oldu o arayı kaçırdım.

bu başlık neden boş kalmış ey başlık sahibi ya??
evet böyle olabilirdik...

şimdiden çok özlendi. nasıl geçecek bu aylar bilmiyorum. gerçi yazı da hiç sevmem.

saklayacak hiçbir şeyi olmayanları korkutamayacak dürüstüktür. gerçi ben sarhoş olmam zaten.

ben de kahve makinesi, airfryer, robot süpürge vs. bir çok teknolojik ev aleti var ama asla beklediğim verimi alamıyorum şunlardan. benim mi beklentilerim yüksek, daha doğrusu ne bekliyorum onu da bilmiyorum. ama hayatımızı kolaylaştırdıkları doğru. ben söylenmeyi seviyorum sadece.

ay hiç unutmuyorum, bir gün otobüsteydim sanırsam. işte playlistimi açtım, müzik dinliyorum. bir de cam kenarı... hayal edin rahatlığımı. neyse işte, telefonum çaldı, kablolu kulaklığım vardı o zaman, konuşurken ses iyi gelmiyor diye çıkardım. konuşmayı bitirdim, telefonu kapattık, daha kulaklığı takmaya fırsat bulamadan son ses müzik çalmaya başladı. nereden çıktıysa artık küfürlü falan bir şarkı -araya karışmış herhalde dinlemem normalde- neyse öyle panik oldum ki ne kulaklığı takabildim, ne müziği kapatabildim. ben de pratik olarak direkt telefonu kapattım.

Allah'ım dedim, yer yarılsa da içine girsem. öyle işte.

öpüşürken gözler kapanıyor zaten, gözlük kullanmayanlarda o an bir şey görmüyor. yani gözlüklerin çıkarılması mantıklı bence.

çok ayıp ya. biri bana yapsa çok kırılırım açıkçası.

söz aklıma direkt interneti getirdi. başlığa tıklayınca altından bambaşka bir şey çıktı...

keşfette kendi nick altımı görünce yazmadan duramadım... bir de nick altımda sadece 9 entry var. ben tekli sayıları hiç sevmem. en azından 10 olsun dedim.

11 yaşımdayken pembe tüylü çok güzel bir günlüğüm vardı. yastığımın içine saklardım. sonra bir gün annem çarşaflarımı değiştirirken defteri buluyor ama hiç açıp kurcalamıyor. gizliliğe saygısı olan bir insan çünkü. ama abim öyle biri olmadığı için açmış ve tam okumaya başlarken de ben içeriye girip günlüğümü kurtarmıştım. küçücük bir çocuğun ne gizlisi saklısı olur demeyin, ben küçükken de flörtöz bir kızdım ve abimle de aynı okulda okuduğumuz için, öğrenecekleri ne benim için ne de okuldaki diğer çocuklar için hiç iyi olmazdı...

aşırı pis bir balık türü. doğum günü hediyesi olarak evinde 5 6 tane büyük akvaryumda balık bakan bir arkadaşım hediye etmişti. küçük bir akvaryum içinde 5 tane japon, 1 tane de beta. 2 günde bir suyunu değiştirmek zorunda kalıyordum çünkü su o kadar bulanıklaşıyordu ki balıkları göremiyordum yani o kadar söyleyeyim. betalar normalde yalnız yaşayan bir balık türü ama japon balıklarıyla hiçbir sorun yaşamadan güzel güzel geçinip gidiyorlardı.

sonra ben bu balık bakma işini çok sevince arkadaşım daha büyük bir akvaryum ve daha fazla balık verdi. çeşit çeşit, renk renk balıklar... çok keyifli bir işti ama sonrasında balıklar birbirini yemeye başladı, dayanamadım ve akvaryum temizliği de yük olmaya başlayınca tabii hevesim de kaçtı ve balıkları iade ettim. sadece betayı veremedim, duygusal bir bağ kurmuştum çünkü onunla. beni görünce verdiği tepkiler çok tatlıydı. suyu da hep berraktı. bakımı da diğer türlere göre daha kolay.

günün moodu

şu başlığı her gördüğümde canım neden havuçlu, tarçınlı kek çekiyor allahım yaaa. nolur şu başlığa yazmayın lütfen. ben kalkıp kek yapmakla falan uğraşamam. 10 kilo olarak dönüyor sonra.

az önce mng'den kargo geldi. adamın sesi o kadar etkileyici ki... benim için bu yeterli valla. güzel sese zaafım var ne yapalım.

ben sözlüğe ilk katılanlardanım diye hatırlıyorum. neden böyle düşündüğümü hatırlamıyorum ama. neyse tabii benim zamanımda daha yoktu herhalde bu söz. benim nick altıma yazmadığı için birazcık kırgınım kendisine. herhalde karanlıkta kalayım istiyor...

tahminlerime göre sözlükten çıktıktan sonra online listesinden silinmek için ortalama 2 saat falan geçmesi gerekiyor. yani ben sabahtan akşama kadar online gözüküyor olabilirim ama ara ara ne oldu bitti diye kontrole geldiğim için adım sürekli listede görünüyor. yokluğumda bir şeyler olur da bitişine denk gelirim diye ödüm kopuyor. yoksa tabii ki kimseyle flört ettiğim falan yok, lütfen yani...

cesedini görmek lazım. yoksa bunlar için yalandan öldü haberi çıkarmak zor bir şey değil.

yazarların iltifat ihtiyacını neredeyse tek başına karşılayan yazar. sohbetini, yazdıklarını, samimiyetini çok sevdiğim biri aynı zamanda.