6 subat 2023 maraş depremi

Birkaç ay sonra iki yıl bitecek. O kadar vefat eden kişi olmasına rağmen görevden alınan/istifa eden/ affını isteyen bir kişi bile yok. Hapishaneye gönderilen bir elin parmaklarını geçmez. Demek ki suçlu halk.

Beceriksizliğin yol açtığı büyük yıkım. Burjuva devletlerinden halkın iyiliğini düşünmeleri zaten beklenmez.

yüzyılın ihmali olmasına rağmen asrın depremi olarak isimlendirilip sebeplerin yine tektonik kabahatlere dayandırıldığı felaket.

5 Şubat gecesi çok soğuktu daha dün gibi hatırlıyorum. Ailemle birlikte evimizde oturup sobanın karşında sohbet ediyorduk. O sırada Babamların ev boş olduğu için bahçemizde baktığımız tüm kedi ve köpekleri Babamların eve doldurdum. O sıralar ekşi sözlük kullanıcısıydım. Ve bir entry girdim. Henüz deprem olmamıştı. Depremden bir kaç saat önce. Girdiğim entry bir dua idi “Allahım hava çok soğuk, sen bu soğukta sokakta kalan herkesin yardımcısı ol” diye ve saatler sonra deprem oldu. Belki milyonlar yıkılan evlerinde yada kaçabilenler sokaklarda soğukta kaldı. Bunu unutamıyorum.

Ne çok şey çaldın benden, aldıklarını geri ver.

tedbirsizliğin ve ihmallerin can aldığı doğa olayıdır. bu konu akademik makale olacak kadar açılır ama ben sadece olayın tanımını vermiş olayım.

Depremler çok büyük felaketler... Marmara depremi için korkuyorum ama korkunun ecele faydası yok inşallah kazasız belasız atlatırız.

Bu sırada üniversite okuduğum şehirdeydim. Bir önce ki gün oda arkadaşımla tüm gün gezmiş, karlarda dans ede ede yurda gitmistik ve yarını yeni hayatımızın ilk günü ilan etmiştik. Öyle de oldu ama hiçbir şey beklediğimiz gibi değildi. Sabah 10.39 civarında uyandım ve telefonuma bir baktım ki sabah 05.00 gibi ailemden 3 arama var. O an şok olup son dakika haberlerine bakıp deprem olduğunu öğrendim. Koridora çıkıp aradım ama kimseye ulaşamıyorum. Aynı zamanda benim gibi bir sürü kişinin ağlama sesi geliyordu. Öğlen civarı abime ulaştım ve iyi olduklarını söyledi ama inanmadım. Çünkü babam daha önce kalp krizi geçirdiğinde bana 2 gün boyunca soylememişlerdi... akşam civarı hepsi ile konuştum bazı akrabalar harici iyi herkes ama bu seferde ömrümde bir kez olsun gördüğüm insanlar nasıl diye merak ediyordum. Bu acıyı hiç kimse yaşamasın. Ailenin erkekleri yardımıyla kuzenim ve eşi enkazdan akşam civarı çıktı. Bebeklerini kaybettiler. Bu süre zarfında da bol bol tweet atıyorum, e devletten ihbar ediyorum. Günler sonra öğrendim ki herkes çok yalnizmis. Ailem anlatıyor kuzenimin evinin oraya gittiklerinde herkes bizden yardım istedi ama bizimde onlardan farkımız yoktu diyorlar. Sık sık deprem hala konuşuluyor. Depremde ne yaşandiysa artık sevmiyorlar. Aileme yük olmamak için onlardan uzakta olmak çok zordu. Sanki beynim işlevini yitirmiş gibi yaşıyordum. Tweet atmayı hic bırakmadım. Oda arkadaşım lütfen biraz uyu diye yalvarıyordu ama bakmadan duramiyordum. Uzun süre ailem hep benimle konuşsun istedim. Sürekli aramak istiyordum. Mekanları cennet olsun. Başımız sağ olsun.