kış mevsimi

Uzun zamanlar kış mevsiminin en çetin olduğu illerde yaşadıktan sonra son 9 hatta 10. Yılıma Ege kıyılarında giriyorum. Yoğun yağmurlar, aşırı soğuk olmaması konum gereği doğal gaz gibi bir ısınma yönteminin henüz yaşanılan bölgeye gelmemesinden mütevellitte uzunca sürelerdir sobayla ısınıyorum. Kış mevsiminde bana en zevkli gelen kısım bu. Sezonsal bölgeler olmasından dolayı da kış ayları kendimi geliştirmek adına en verimli geçen zamanlardan biri. Benim hayat şartlarıma göre en güzel geçen zamanlarım kış ayları olduğundan dolayı seviyorum kışı. Hava soğusa da odun çıtırtısında kitap okusam diye dört gözle bekliyorum.

Kış mevsimi ve onun müjdecisi olan sonbaharı severim. sadece “Soğuğu severim” deyip iki satırla girdiyi sonlandırmak çok etik olmaz. evet, soğuğu severim. ama kış mevsimine olan sevgimin altında yatan daha kapsayıcı neden, asosyal bir kişiliğe sahip olmamdır. Her ne kadar mecburen sosyalleştiğim zamanlarda çevreme pozitif enerji Yaysam da, sosyal etkileşimden mümkün mertebe kaçınırım. zira kendi kendime vakit geçirmeyi daha çok severim.

İşte kış mevsimi bu anlamda hızır gibi yetişir. Şunu yapalım, bunu edelim, şuraya gidelim, bize gelin, size gelelim diye beynimi yiyen sosyallik delileri kendi kabuklarına çekilir soğuk nedeniyle. sağa sola pek gitmek istemezler. beni de kendimle baş başa bırakırlar. hal böyleyken nasıl sevmeyeyim ki kış mevsimini? neyse ki geliyor yine sevdiceğim.

deli gibi özledim şöyle güzel bi kar yağsada karda yürürüş yapsam.

kar taneli sallantılı küpelerim var, o kadar güzeller ki... normalde bahar kadınıyım ben. ilkbaharı severim ama daha çok sonbaharı. yine de sırf bu küpeleri kullanabilmek için kar yağmasını bekliyorum.