perva sözlük yazarlarının ilk aşkları

Hiç aşık olmadım istemem de böyle iyi

13 yaşında ilk sevgilim olmuştu. Aşk sanmıştım ama 15 yaşında ilk aşkımla tanışınca işler karıştı. İlk dunaktan ve sonrasında dudaktan öptüğüm kız 2 numaraydı ve ölüyordum sandım! Elim ayağım ne biçim titredi. Aşkın yanına on numara da arkadaştık, birbirimiz üstünde duygularımızı ve bedenlerimizi tanıyorduk bir nevi. Çirkin gelecek şimdi, ama ilk tuttuğum meme ona aitken, o da ilk memesini bana tutturuyordu işte ve acayip güvenli bir ortamda neyin ne hissettirdiğini test ediyorduk.

Lise ve aşkımız eş zamanlı bittiğinde ben onun kokusunu, öpücüğünü, dokunuşunu 10 sene boyunca başka bedenlerde aradım. Aynı duyguyu bir daha yaşar mıyım diye. Olmadı tabi. İlklerim ve ten uyumum aynı kişiye denk gelmişti. Şimdi dünyanın bir ucunda iki çocuk anası. Çocukları benden olsa renkli gözlü olurlardı bence, büyük fırsat kaçırdı sanki, di mi lan sözlük?

(bkz: #18953)

babamın motorcu arkadaşı... 5 yaşında falanım o zamanlar. nişanlı olduğunu öğrenince vazgeçmiştim. işte böyle de karakter sahibiyim.

Evlenmiş geçen sene mutluluğu daim olsun. (bkz: swh)

Can-su (yu)

Emel ahsen

404 not found

Aşk benim için büyük bir şey ilk hoslanti diyeyim ben. İlkokul 2.sinifta falanim ve başkanlık seçimleri var. Birisi geldi ama gözleri nasıl güzel bir yeşil... eve gittim ve abim günümün nasıl geçtiğini sordu anlattım. "Çok güzel gözleri var demiştim..." Sonra anneme seni söylerim dedi. Söyleme dedim o da bir daha görmeyeceğim demişti... Ben o defteri o gün kapattım. Hep uzak durdum. Hep duvarlarım oldu... yıllar sonra depremden önce birinden hoşlanmısim ama işte hani bana imkansız geldiği için uzak duruyordum sonra şehir değiştirince daha çok hoşlandığımı farkettim. Her gece yatmadan instagram profiline bakıyordum... farklı şehirlere dağıldık hiç göremez oldum. Daha sonra arkadaşımdan depremde vefat ettiği haberini aldım. Öyle çok kalbim sıkıştı ki anlatamam. Kendim için değil onun hayalleri için uzun zaman ağladım, paramparça oldum. Her şey gibi bunu da atlattım...

Anaokulundan mert, kendisi durduk yere elimi tuttu ve karnımda kelebekler uçuştu...

1 gün sevgili kaldık sonra başkasına gitti. İlk aşk ve ilk ihanet.

İlk aşkım mıydı bilemem. o yaşlarda ne bilelim aşkı meşki. ama Tatlı kızdı. İlkokulda tenefüslerde sürekli etrafımda dolaşırdı. Muhtemelen bana meftundu. Sonra sonra düşündükçe anladım.

Bir keresinde hiç unutmam tenefüste susadım demiştim. Kız bir anda Ortadan yok olup okulun hemen karşısındaki evlerinden ışık hızıyla buz gibi su getirip vermişti.

İlkokulda sıra arkadaşım olan çocuktu ilk aşık olduğum kişi. Platonik miydi yoksa o da bana aşık mıydı hiç öğrenemedim. Aşk itirafının gerçekleşmemesinde benden dayak yemiş olmasının etkisi var mı bilmiyorum. Sanırım ilgimi bu şekilde belli etmeyi tercih etmişim çocuk aklıyla.

ilk aşkım çocukluk aşkımdı. terk ettim. bir daha da öylesini bulamadım.

Ekşi'de çok aktif değilim ama normal sözlükte baya baya ortalığı karıştırmıştım. skandallar üst üste gelmişti. neyse ki o günler geride kaldı artık. 37 yaşıma kadar 2 kadına aşık oldum ama 30 yaşından sonra o hisler maalesef kalmadı. böylesi daha iyi.

benimkisi sözlük aşkıydı, lanet olsun ki evet sözlük aşkıydı.

farklı bir sözlükte yazıyorum o zamanlar, entryme karşılık bir entry yazdı kendisi. başladım bununla mesajlardan tartışmaya, sonrası sohbet muhabbete gitti. derken ederken mail adreslerimizi aldık, oradan konuşmaya başladık. bazen gırgır şamata, bazen dertleşme, bazen de kitap cart curt konuşuyoruz.
gel zaman git zaman konuşurken "kahve içelim artık." dedi, kabul ettim.
buluştuk, eğlenceli bir buluşmaydı. her cumartesi kahve içiyorduk, yurt dışında yaşıyordu kendisi. iş için gelmişti türkiye'ye, bir gün elbet gidecekti.

neredeyse bir yıl buluşup kahve içtik, hiç de sıkılmadım çünkü iyi bir arkadaştı.
eylül ayı geldi, "haftaya gidiyorum yazuklug." dedi, "hadi hayırlısı olsun." diyebildim sadece. "beni uğurlamaya gelir misin? burada kimsem yok biliyorsun." dedi, "tamam, gelirim." dedim.

gün geldi, gidiyor artık.
havaalanındayız, kahve içiyoruz bir cafede. uzun uzun sustuk önce, derin bir iç çekti. "keşke benimle gelebilsen." dedi, alık alık baktım yüzüne. içimden "ne diyor ya bu?" diyorum. daha o zaman yurt dışına hiç çıkmadım ama biliyor elbet bir gün çıkacağımı, belki avrupa'ya gittiğimde de arkadaşlığımız devam eder diye düşünüyorum. "yüzüme bak, kahveye değil." dedi fısıltı gibi bir sesle. "ister eşim ol, ister sevgilim, ister arkadaşım... ama hayatımda ol ve benimle ol." dedi. işte ilk aşkın fırtınası o an koptu içimde, iyice mala bağladım. "tamam, daha fazla üstüne gitmeyeceğim. hadi kalkalım." dedi. kalktık, vedalaşma anına doğru yürüyoruz.

dış hatların önünde ıslak gözlerle bakıyorum yüzüne, "gelirsin belki yine." dedim.
gülüp sarıldı, "senin için gelirim." dedi. uğurladım, en son kapıda dönüp uzun uzun baktı. gittikten üç ay sonrasına kadar hemen hemen her gün mailleştik, konuştuk. o üç aydan sonra iki günde bir, üç günde bir, haftada bir gibi konuşmaya başladık. aşık oldum, yani olmuşum da işte o gittikten sonra anladım işte.

sonra altı ayın ardından mail geldi bundan, düğün fotoğraflarını atmış. "ah... şerefsiz." diyebildim sadece ama kalbim nasıl sıkışıyor varya. bir daha konuşmadık, o mail hesabımın şifresini de randomize değiştirip kullanmadım bir daha.