planlı hareket edememek

bazen ajanda falan tutayım, planlı hareket edeyim istiyorum ama yok, ben anlık işlerin insanıyım.

en basitinden yarın temizlik yapayım dersem onu yapamam. ama mesela film izlerken bir anda aa ev ne kadar pislenmiş deyip, temizliğe başlayabilirim.

ya da benimle günler öncesinden buluşma planı ayarlarsanız ben o buluşmaya geç kalırım. ama bir saat sonra şurada buluşalım derseniz tam zamanında orada olurum.

kurtulamıyorum şu özellikten valla lanet olsun ya.

Bu benim. Hayatımın hiçbir anını planlı yaşayamıyorum. Çok nadir zamanlarda planlı işler yapar riayet ederim. Ama bu çok geriyor beni. Yetişememe korkusu sarıyor içimi. O yüzden spontane yaşamayı seviyorum. Ani kararlarda sosyalleşmek önceden planlanandan daha çok zevk veriyor çünkü beklentiye girmiyorsun. İşler konusunda da program yapabileceğim bir işe sahip değilim. Gün içinde 10 dk sonra ne olacağını bilemeden yaşıyorum. O yüzden aslında hep tetikte ama bir o kadar rahatta gibiyim. Bu bünyeme işledi sanırım. Rahatsız etmiyor.

planlı hareket edememek ne anlama gelir deneyimlemediğim için bilmiyorum. gerek hayata dair kronolojik adımlarım, gerekse boş günlerimde ya da tatillerde yapacağım sıradan işler veya aktiviteler hep bir plan dahilinde ve zaman odaklıdır.

bunu bir yaşam tarzı haline getirmemdeki etken, lise ve üniversite yıllarımda hem çalışıp hem okumam, sonrasında da yine dur durak bilmeden çalışmam olabilir. matematiği belli. kendine ayırabildiğin zaman eser miktarda olunca her adımını planlamak zorunda kalıyorsun. her ne kadar zorunluluk desem de bundan memnunum, şimdiye kadar hiç bir zararını görmedim.