ragazzo solo ragazza sola

Apple'dan sonra "ay tövbeler olsun ya" diyerek geçtiğim marka. Sabit kalmadım ama olsun.
Telefoncuya girip "fotoğraf çeksin, mesaj göndersin, konuşsun, bi de internete girsin yeter, öyle kamera özelliğiymiş, ekran genişliğiymiş anlamam ben. Bu koşulları sağlayan en makul telefonu istiyorum." Demiştim de bu markanın bi modelini vermişti.

O ki ne mübarek bi telefondu. Artık ekranı falan çatladı kırıldı düşmekten, yoooo dedim, başka telefon istemem 🖐️. Tuttuk ekranı değiştirttik. Telefon artık ölmeyi seçti benden kurtulmak için ölmeyi.

Bende de aşamalı olmuyor.
Genelde sıkıntıların farkında oluyorum ama insanın kendini kandırmak istediği bi süreç var. O süreç işte, kişiyi ne kadar idealize ettiysem o kadar uzun oluyor.
Ve bir noktada bundan sıkılıyorum, pes ediyorum.
Süreç bitiyor ben de gidiyorum 🫡

(bkz: pms)
Ay uyandığımdan beri iç sıkıntısı, huysuzluk, asabiyet. Hayır bir şey de olmadı, diyorum ne oluyoruz? Sonra fark ettim. Basbayağı pms bu başka bir şey değil.

Hayatta en sevdiğim polisiye yazarıdır.
Çok fazla polisiye yazarı da bilmiyorum zaten.
Böyle karın deşmeli, ortalığı kan revan içinde bırakmalı şeyler yoktur kitaplarında. Biri edebiyle cinayet işler, birileri de edebi ile o cinayeti aydınlatır.
Tertemiz, mis gibidir.

Gerçekten hepsi at hırsızı gibi tipler.
ted bundy için yakışıklı denir. Bana sorarsanız o da abartıldığı kadar yakışıklı değil, eli yüzü düzgün sadece.

(bkz: yok ki)

Benim insanlara güvenimi kaybediyor oluşumla yarışamaz.

13.
Daha geçen gün girdim.
Hiç mi yazmıyonuz olm?

Olur, o da olur.
Hayatın bir döneminde mümkün bu da. Herkes her dönem ortam p.çi olacak değil.
Kadınlar için çok mümkün değil ama. Yalnız olmak yani. Çıkınca sadece var olmaları bile yeterli birilerini bulmak için.

Bizimla deyilsın zeki demirkubuz.
İzledim bir zaman. Doğru dürüst hatırlamıyorum bile. Filmlerinin hepsini unutmak için izlemişim.
Sevicem diye inat ettiğimden sonsuzca izledim. İzlemediğim 1-2 filmi kalmıştır. Ne için? Unutmak için.
Kabullendim artık.

Bne.
Ben döverim.

Koruyucudur.
Hayatta sahip olduğumuz şeylere sahip olmamızın bir nedeni var. Muhtemelen evrimsel süreçte çokça işimize yaradı o düşünce kalıpları. Şu an biz onları "kötü" diye etiketlesek de. Şüphe gibi, yalan gibi, manipülasyon yeteneği gibi. Kimisi biyolojik kimisi sosyal evrimimizde avantaj sağladı bize.

Birisi hakkında önyargılı olmamak imkansızdır. Ya da bir şey hakkında. Daha onu gördüğümüz anda zihnimizde bir fikir oluşur, henüz denemeden. Bu fikir olumsuz ise buna "önyargı" der ve kötülerler. Ama bu fikir olumluysa? Hakkında pek de bir fikrimiz olmayan bir şeye duyduğumuz sempati de spektrumun öteki ucu değil mi? "Olumlu ön yargı" yani.

Ön yargılarımı severim. Ön yargılarımla mutluyum. Ayrıca her zaman "gerçek fikirlerimi" edinmek ve toparlamak için de kendime zaman veririm.

Kötü olan ön yargılar değil, onlara saplanarak olabilecek en objektif değerlendirmeyi yapmaktan aciz kalmak. Onları mutlak gerçek olarak kabul etmek.

Ay takıldığınız ve takılamadığınız kadınları değersizleştirmek adına kendinizi bile boklamaya başladınız.

Arkadaşım kimsenin kimseye doğru dürüst duygusal bir yatırım yapmadığı ilişkilerde tek amacımız sevişmek zaten karşılıklı olarak. Ben de ona göre basit kadın oluyorum zaten bu mantıkla.

Kazanmak, elde etmek, kaybetmek falan nedir ayrıca, boktan boktan ifadeler. Herkesi objeleştiriyor. İlişki de kazı kazan değil öyle işte. Karşılıklı emek verirsen karşılıklı duygusal yatırım yaparsan mesai harcarsan vs karşılıklı olarak birbirinin hayatında yer ediniyosun. Olan bu. Yoksa bir insan çok afedersiniz götünü de yırtsa kendisini istemeyen ve istemeye de niyeti olmayan bir erkeği kazanamaz. Erkek de aynı şekilde kadını.

Hiçbir zaman ısınamadığımdır.
Ne kadar hayat konusunda tatminsiz dalyarak varsa toplanmış bir şeyler zırvalıyor oralarda gibi geldi hep. Ekşi personası ile gerçek kendiliği azıcık da olsa örtüşen 1 kişi tanımadım.

Ben de almadım. O yüzden kendime iltifat ettim.
"Ne kadar güzel büyümüşsün, seninle gurur duyuyorum. Hep güzeldin zaten" dedim.

Bir insana söylendiğinde şu anlamı taşır: "mal gibi kalmak"

Tutmadı. Ne olduğunu bile bilmiyorum.
Alttaki yazar çok ürkek biri olsa da karizmayı çizdirmemek için cesurmuş gibi yapıyor.

"devre dışı kaldığın zamanları hatırlıyorum. Ama sen hiçbir zaman delirmedin."

Çok enteresan 2 gündür kafamda dönüyor.

Evet.

Kıyamadıklarım.
5 kişiyiz zaten sözlükte, nası almasın?