ragazzo solo ragazza sola

elle açmak olsa karşı taraftan saygıyla karışık bir kıskançlık deneyimleyebilecekken, kopartılmış olması direkt hayvanlık intibasıyla sonuçlanır. Partnerinizin tercihine göre, hoş da karşılanabilir tabi, küçük bir tavsiye iş bittikten sonra yeni bir sütyen almanız gerekir.

sürü insanı olduğunuz sürece hiçbir sorun yaşamazsınız çevrenizdekilerle. Özgür insan olduğunuzda da sorun olmaz çünkü başkalarının düşünceleri, sizi zerre etkilemez. Zaten yapıp ettiklerinizi enine boyuna düşünmüş, gelebilecek her türlü karşı argümanı bizzat kendiniz değerlendirmiş ve öyle hareket etmiş olduğunuz için, çok önceden gözden geçirdiğiniz karşı koymaları tekrar tekrar dillerde duyup güler geçersiniz. Esas başkalarının söylemlerinden yara alan insanlar kendi yapıp etmelerine, kendilerini ikna edecek kadar zaman ayırmamış ve sonuçlarında doğabilecek her şeye göğüs germe cesaretinde olmayan kişiler oluyor. Kısaca sorumluluk alacak kadar gözü karartırsanız, kimin ne dediği önemli değil.

Gözlük camı ve kalın cerçevelerden mütevellit. Buna benzer bıyık kesenlerde mesela bambaşka fakfarklı oluyor.

saldırılara karşı kendimizi savunabiliriz ancak iltifatlara karşı insan savunmasızdır der freud. İltifat olarak gerçekten sizin de güçlü olduğunuzu düşündüğünüz bir yanınıza yapılıyorsa, boşa eğilip bükülüp öyle değilmiş gibi davranmanın anlamı yok. Asla öyle olmadığınıza emin olduğunuz bir yanınıza yapılıyorsa eğer, ya karşı taraf farklı bir yanınızı görmüştür ya da nazik olmaya çalışıyordur. Onda da yine mütevazi olmaya gerek yok. Genel olarak mütevazi olmaya gerek yok galiba. Erkekler olarak iltifatlara daha da savunmasızız çünkü kadınlar öyle ya da böyle bizlerden çok daha fazla iltifat alıyorlar. Koskoca adamların, ummadıkları bir anda aldıkları iltifattan dolayı mala bağlayıp, kırmızı olduklarına şahit oldum. O adama 4 kişi girse, o kadar yıkamazdı ama iltifatla ne yapacağını şaşırdı. Öyle tuhaf bir durum. Gibi dizisinde de, böyle bir bölüm işleniyor, hatta bunlar bir tarikat kurmuşlar, sürekli iltifat edip, ortamda yücelterek, insanları söğüşlüyorlardı, onu aklıma getirdi.

En az üç adet duygu değişimi geçirmeden twitterda gezebilen var mı aramızda? o söylenen tarzda yerler için pek çok platform mevcut. Burayı da öyle kullanacaksam eğer, bir anlamı yok, gider zaten hali hazırda duran oralarda gezinirim. Gündem denilen şeylerin çoğu zaten medyanın kukla olmasından dolayı yapay şeyler. Aktüel olanı, gündemi takip etmek, kültürlü olmaktan ziyade, kahvehanede dünya'yı kurtaran amca olmaya eşdeğer gözümde. Fikirlerin konuşulması daha değerli ki, onu da başlıklara denk geldikçe yazmaya çabalıyorum. Her insanın bu tarz yerlerde bulunma amacı farklı olabilir çok da zorlamamak lazım insanları.

Bir gün şöyle sormuş demir, mıknatısa:
"En çok kimden nefret edersin?"
"En çok senden nefret ederim" demiş mıknatıs, beni çekersin, fakat kendinde tutacak kadar güçlü değilsin."
Nietzsche

" Çiçek açmanın da, solmanın da bilincindeyiz."

Bununla ilgili güzel bir karikatür var. Bildin değil mi? Sana diyorum çocuk.

suskunluk, organizasyon içerisinde o kadar değerlidir ki, savaşta yaptığın kahramanlıkları bile anlatmaman gerekir. Sessizce ateş izlenir.

(bkz: incel) diye bir tabir olmasaydı, bu adamlara yine incel denirdi. bana böyle bir soru sorulsaydı bakirliğini kanıtlamasını isterdim.

haddine gitmeyen bok yoluna gider.

Schopenhauer'a göre, buna aşırı takık erkekler, kıyaslanmaktan korktukları için böyle davranıyorlar. Çok şükür kimseden korkumuz yok. Şaka bir yana, kültürel kodlar yüzünden bu saplantılı bakış açısına sahipsiniz, ancak bunu değiştirecek bir iç iradeniz yoksa, kesinlikle evlenmeyin, çünkü kadın sizin gerçekten sevdiğinizi sanarken, siz içten içe hep, başkalarıyla yattı diye aptalca düşüncelere girip, hem kendinize hem de kadına hayatı zehir edersiniz. Uzak durun, kendinizi bilin, ona göre bir yaşam seçin.

yerli yersiz, gerekli gereksiz, eski yeni fark etmeksizin her türlü veriyi akıl odalarında devamlı surette depolayan beynin bir müddet sonra alarm vermeye başlayıp öğrendiği onca bilgiyi yerinde/zamanında uygulayamaması ve etrafında olup biten hiçbir şeye doğru tepkileri gösterememesi hezeyanı.

40'ı çıktığı gün odasını ayıran bir baba olarak bunu anca ayaklandıktan sonra yaşayabildim. sabaha karşı kalkıp gelirdi. ona sarılarak uyuduğum bir kaç saat, hiç bir mutlulukla karşılaştırılamazdı, ve hayatımın en muhteşem anlarıydı.

“Çivisi çıkmış dünyanın onca mide bulandıran hengâmesini görmezden gelme sanatı.” imiş. Yok abi. Kıçınızı da yırtsanız (oturma pozisyonu buna çok müsait) gözlerime mil de çekseniz, kendi halinde yalnız başına oturan doğulu bir dayının ani bir refleksle “dünya boştur loo!” cümlesinden daha tesirli bir uygulama değil. Görmezden gelmek, yok saymak kanımca insanı medite edemez hatta insanı insanlığından eder…

bir şeyi olabildiğince kısa anlatamıyorsan, o şeyi bilmiyorsundur diye bir zırva dönüyor etrafta. Ben de biliyorum şu şöyledir, bu da böyledir diyip kesip atmayı, ama bu tarz söylemlerde esas olan, bu söylemlerin arkasını dolduran argümanlardır. Bir de en temel karşı çıkışları da göz önüne alarak cevap yazınca, oluyor sana iki paragraf yazı. Kaldı ki zaten bu tarz sözlüklerde takılma amacım, hali hazırda bildiğim şeyleri unutmamak, pekiştirmek ve geliştirmek olunca uzun uzun yazılar çıkıyor ortaya. Tanımadığın birinin çok uzun bir yazı yazdığını görünce de insanın okuyası gelmemesi normal. Çünkü eline klavye alan yazabiliyor, belki de bir sayfa boyunca saçmaladı ya da sana büyük katkılar sunacak bir çok detay verdi. Bu da senin risk alarak, başta güven duyarak okumana bağlı kalıyor. Baktın bir okudun, iki okudun bir şey yok, sonra okumazsın olur biter. Bak yine uzun uzun yazı oldu.

Özet; aşk bu kızıl ötesi yaralı müzesi hareket edemem.

algı ile idrak genelde karıştırılır. İdrak kısmı, algıyı gerektirir ama onun da ötesinde bir anlamaya tekabül eder. Oysa algı, sadece algılamak, bakıyorsun ama görmüyorsun sözündeki, bakmakla gelen bilgiler yığınıdır. Görmek, yani idrak aşaması, bilinç gerektirir.

algılanan ile gerçek olan arasındaki fark, felsefede çokça işlenir bu yüzden algılarımızla deneyimlediğimiz Dünya demek, Yaşanılan ortamın neliğine vakıf olunamadığı ancak şimdilik onla ilgili bir şey söylemediğimiz için, algılarımızla deneyimlediğimiz kadarını konuşalım, o tarafları karıştırıp işi daha da karmaşıklaştırma demektir.

nietzsche kadar hayatın içinden örnekler veren, size pes etmeyi değil, sürekli mücadele etmenizi gösteren, anlamsızlık füryasına rağmen kendi anlamınızı bulup, sürüden ayrılıp, kendinizi oluşturmanızı anlatan başka bir filozof daha yoktur. Bu tarz yanlış anlaşılmaları normal buluyorum, yukarıda da değindiğim gibi, anlamak için belli bir birikim gerekir. Anladığını sananların çoğu da, anlamaktan uzak, sadece birkaç lafını kullanıp, cool buldukları için saygı duyarlar. Bir filozofu anlamak, google'a onun kavramlarını yazıp, ne demek olduğunu okumakla olmaz. Örneğin çok bilinen cogito argümanının en vurucu kısmını hepimiz duymuşuzdur. Düşünüyorum öyleyse varım!. Bu sonuç kısmıdır, aslında sadece burayı okumanın bir anlamı yoktur. Arka planında 10 adımlık bir düşünce silsilesi vardır, onlarla beraber okunup, anlaşıldığında ancak bu cümle bir anlam ifade eder. Aynı şekilde üst insan kavramını, übermench nedir diye okumakla olmaz, öyle bir bakışla süpermen zannedersiniz.

Zor bir filozoftur, zorluğu, kendinden önce pek çok şeye atıfta bulunmasından ve yazım tarzından gelir. Böyle yazmasının sebebi de, güçlü olanın kendini açıklamak gibi bir derdi olmaması gerektiğini düşünür. Yani güçsüz olan kişi, bir fikri varsa, uzun uzun anlatıp dayatmaya çabalar. Bu sokrates'in yöntemidir. Kendisinin kullandığı şiirsel anlatım ve aforizmaların sebebi de budur. Herakleitosçu bir tutum denilebilir.

Hayat, her kitabı, her filmi, her videoyu, her insanı tanıyamayacak kadar kısa. O yüzden kitap seçerken titiz davranırım, ihtiyacım olan kısmını okurum, baktım öğrenmek istediğim yerle alakalı değil, anında bırakırım. Kendisi öyle bir yazar ki, on sayfa yazsa, baştan sona okurum. O kadar yazması için çoooook kızması gerekiyor ama, o kadar kızdırmayalım biz yine de.