violence

hep ölüme hazırlıklıyım sanıyorsun ama sevdiğin birinin ölümünü beklediğin an anlıyorsun hiç hazırlıklı olmadığını. hangisi daha zor bilmiyorum, bir anda kaybetmek mi, kanser gibi bir hastalıktan kaybetmek mi?

daha küçüktüm mesela o zamanlar, hastalığın ciddiyetini fark edemediğim için mi yoksa ölüp beni yalnız bırakacağına olan öfkemden mi bilmiyorum, (sanki bu onun elinde olan bir şeymiş gibi) yine onunla kavga etmeye devam ediyordum.

15 yaşındaydım, lisenin ikinci senesi, okulda ingilizce sınavım var, eve geldiler apar topar hastaneye gideceğiz diye, okulda ingilizce sınavım var bu gün dedim, o kadar farkında değilim ki hiçbir şeyin. inat etmedim yine de, gittim. iyiki de gitmişim, onu son görüşümmüş meğerse.

üzüldüğümü bile belli edemedim o an, sanki hayat durmuş gibi bir şey. o günden sonra bir ağladım, iki güldüm. yok sayarak süreci atlatmaya çalıştım beceremedim. ağlaya ağlaya uyuya kaldığım bir gün rüyamda gördüm, ağlama diyordu. o gün anneme rüyamı anlatırken son kez ağladım. hâlâ ara ara yokluğunu hissedince ağlamak istiyorum ama direniyorum işte.

maalesef ben de olmayan beceridir. ne diyorsam tersi yöne gidin işte.

teşekkür edip geçin. ne karşılık vermek zorundasınız ne de utanıp, mahçup olmak.

hani arkadaşlar nerede bu adamlar?

büyük ihtimal rahat batardı ve başıma sürekli bir bela açardım.

diş ağrısı şikayetiyle gece acile gittiğimde ağrıların 20'lik diş sebebiyle oluşabileceğini söyleyen doktorun verdiği ağrı kesici. prospektüsünde yazanları okumama ve çok güçlü bir ağrı kesici olduğu konusunda uyarılmama rağmen içtim. önce sadece hafif bir uyku yaptı. bir iki saatlik uykudan sonra mide bulantısıyla uyandım. önce hafif, gittikçe şiddetlenen bir bulantıydı. sonra nefes alamamaya ve terlemeye başladım. o da ilacın sebep olduğu bir yan etki miydi, yoksa panik atak mı geçirdim bilmiyorum ama tamam ölüyorum artık falan diye düşündüm yani.

acile gittiğimde ilaç kaynaklı bir zehirlenme yaşadığımı öğrendim. serum verdiler. ama yine de 1 hafta boyunca sürekli yatıp uyudum ve o mide bulantısından kurtulamadım. o kadar leş bir ilaç yani.

yediğiniz veya attığınız en büyük dost kazığı neydi?
ben bu tarz bir şey hatırlayamadığım için cevapsız bırakıyorum şimdilik.

insanlar kilolu olduklarını zaten farkındalar ve çoğu bunu sık sık kendine hatırlatıyor. bir de dışarıdan saçma sapan yorumlara ihtiyaç duyduklarını sanmıyorum. zaten ben de o kadar işsiz değilim, durup durup kimsenin kilosuyla uğraşamam. bana ne.

zamanına bağlı. evet bazen ölsem de kurtulsam falan diyoruz ama şu an öleceğimi bilsem korkarım mesela. çünkü yapmak istediğim tonla şey var. daha 24 yaşındayım. hayatın çok başındayım.

ama mesela yine şu an çok acı verici bir hastalığa sahip olsam ve yakında öleceksin deseler bu bir kurtuluş gibi gelir, mutlu olurum diye düşünüyorum. tabii o an ne tepki verileceği belli olmaz.

umarım en yakın zamanda açılır. çok korkuyorum oradaki bazı gerizekalılar buraya gelecek ve ortamın neşesini kaçıracak diye.

herhangi bir geçerli neden olmadan sevgili, arkadaş ya da buna benzer insanları görmezden gelmek, onları yok saymak olarak açıklanabilir en kısa şekilde. çoğunlukla ikili ilişkilerde, sevgiliye karşı kullanılıyor.

çevirisi de şudur 'benim ayrılmaya cesaretim yok ve seni görmezden gelerek, benden bıkmanı sağlayıp, ayrılmaya iteceğim seni. ama yine senden ayrılan ben olmadığım için, hiç beklemediğin anda gelip, hiçbir şey yapmamış gibi masumca seninle iletişim kuracağım. yaptıklarımda mantık arama çünkü mantıklı bir yanı yok. sadece ben tam bir gerizekalıyım.'

çalışıyorum, bir sürü arkadaşım var, çalıştığım yerdeki çocuktan hoşlanıyorum ve ona açılmışım. o da benden hoşlanıyor, sevgili oluyoruz. çevrem kalabalık, hayatımda her şey yolunda. sonra bir gün geliyor. işten çıkıyorum, arkadaşlarımla aram açılıyor ve sevgilim başka bir şehre taşınıyor, aramız bozuluyor, sonra ondan ayrılıyorum ve o bir gün bile beklemeden eski sevgilisine dönüyor. buraya kadar okey.

ben her şey mükemmel ilerlerken, birden hayatımın bu kadar kötü bir döneme girmiş olmasını kabullenemiyorum. üzülüyorum, ağlıyorum, felaket mutsuzum ve öylesine aldığım mentollü sigaramla göz göze geliyoruz. içinden bir dal alıp, balkona çıkıyorum ve sigaramı yakıp, gökyüzünü izliyorum. sonra bir rahatlık geliyor ve bam, geçmiş olsun artık bağımlıyım.

ama yine her şeyin zirveden dibe düştüğü bir dönemde hiçbir halta yaramıyorsun diyerek bıraktım kendisini. biraz ironik bir durum oldu.

müzik açıp arabayla turlamak. bunun kadar keyif veren bir aktivite olamaz bence.

mutsuzken hissetmekte sıkıntı yok. çünkü hissi anlamlandıramıyorsun. asıl sıkıntı bunu mutlu olduğun bir anda hissetmek. her şey tam gibi görünüyor ama bir şeyler eksik işte. hâlâ her şey yeterince iyi değil. ama neyin eksik olduğunu da bilmiyorsun. yapboz'un eksik parçası gibi, bir şey eksik ve o olmadan tablo asla tam güzelliğini göstermeyecek.

lütfen burası bari sakin kalsın. kaos sever bir insan olsamda biraz tartışmalardan uzak, huzurlu bir ortam arayışındayım şu aralar, lütfen...

boş triplere girmez.
dengesiz, bir öyle, bir böyle davranmaz. net olur.
taktik yapmaz.
seni umursamıyorum havalarında dolaşıp, gizli gizli stalk yapmaz.
her önüne gelene bel altı şakalar yapmaz

en uzun ilişkim 5 yıl sürdü ve bittiğinde sudan çıkmış balığa döndüm. sanki onunla doğmuşum, onunla var olmuşum ve onsuz olamazmışım gibi hissettim. yanlış üstüne yanlış yaptım. ne kadar dibe batılırsa o kadar battım. toparlandım mı peki? evet toparlandım ama burada yazdığım gibi kolay olmadı. yıllarca sürüp de sonradan biteceğine, kısa sürsün çok daha iyi.

bunu yapanlara kızardım önceden yani hiç mi kendini önemsemiyorsun? içine at at, hasta edersin kendini. ama bazen gerekli bir şey olabiliyor. ben içimde tutamıyorum. aşırı sinir yapıyor ben de. her şeyi herkesin yüzüne çarpıp, laf sokmazsam olmaz yani.

fazla ümit bağlamaktan oluyor hep bunlar. bence bir şeyin sonucunu görmeden sevinmemek lazım. en azından olumsuz olursa üzülmezsin, olumlu olursa sevinebilirsin, serbest.

tavşandan tut, su kaplumbağasına kadar her türlü hayvana bakmış biri olarak söylüyorum ki olması gereken o. evladına nasıl bakıyorsan onlarla da öyle ilgilenmek gerekiyor. en son 30'dan fazla balık olan bir akvaryumum vardı, temizlenmesi gerekiyordu ve ben o dönem ilaç zehirlenmesi yaşamıştım. yataktan kalkmaya halim yoktu ama buna rağmen kalkıp akvaryumu temizlemek zorunda kalmıştım.

o an karar verdim. sorumluluk almak hiç bana göre değilmiş.