ben de deli gibi var bu maalesef. maksimum son bir seneyi hatırlasam geri kalan her şey hafızamdan silinse ne güzel olurdu.
her şey tam gibi görünür, herkes çok mutludur ama sanki bir şeyler eksiktir. bi burukluk olur. tarif edemezsin, adını bilmiyorsun. mutsuzluk ne biliyorum, sıkılmışlık, bıkmışlık, huzursuzluk... hepsini yaşadım bir dönem, hepsi çok tanıdık ama bir his var bir yerlerde hem tüm duygulara benziyor ama aynı zamanda hepsinden de çok uzak. karmakarışık bir şey. sanki hiç geçmeyecek gibi.
hikayenin sonunda "hiçbir şeyi" oluyorsunuz.
doğru hissettirmiyorsa yanlıştır. insanların kafasındaki doğru yanlış kavramına göre belirleyemeyiz kendi doğru ve yanlışlarımızı. hislerimize odaklanmalıyız, doğru ya da yanlış onlar söyler zaten.
kendimi görmeyi hiç beklemediğim bir listeydi...
bunu severek içen var mı gerçekten?
lütfen yasaklansın. lütfen.
yakın arkadaşlarıma karşı kullanıyorum daha çok. ama neden? mesela arkadaşım bana bir şey anlatıyor ve ben bunun onu kötü etkileyeceğini farkındayım, ona bunu anlatıyorum, saatlerce fikir alışverişi'nde bulunuyoruz falan. işin olmayacağına karar veriyoruz birlikte ama o gidip olduruyor. sonra gelip sanki bana yaptığı marifetmiş gibi anlatıyor, e ben de ağır konuşmamak için kısaca 'senin adına sevindim' diyorum. o da benim kızdığımı anlıyor ve konuyu kapatıyor. seviyorum yani.
ben sadece tek bir kişiyle ilgili gördüğüm güzel rüyaları hatırlıyorum ya. onda da uyandıktan sonra 'lütfen devamını da göreyim' diyerek uyumuştum. içime bir umut düştü o gün, hala ne olursa olsun varlığını sürdürüyor maalesef. bazen unutmak çok daha iyidir.
ölüm dışındaki her şeyin telafisi var. he cinayeti ben işlediysem o da. ama aramız bozukken öldü diye de üzülemem. ölüm bana da vardı, yapmasaymış yani.
çok özlediğim ama bana iyi gelmeyeceğini bildiğim için yapmadığım şey. lisede yapıyordum bunu. eve gelip direkt uyur, gece 2'de uyanıp, okul saatine kadar internette vakit geçirirdim. sonra süslenip püslenip okula giderdim. herkes kendine gelmeye çalışıp, zombi gibi dolaşırken ben etrafa neşe saçıyordum...
sadece tek kişinin entrylerini engelledim ama açtığı başlıkları görüyorum hala ve bu sanki entry'lerini de okumuşum gibi bir etki bırakıyor zaten. o yüzden lütfen en kısa sürede başlıkları engelleyebilme özelliği de gelsin.
Gayet haklı bir isyan site yazılımı komple değişecek yakında o zaman bir engelleme tuşuyla hem özel mesajları hem entry hemde başlıkları engelleyebileceksiniz
yazamıyorum çok karmaşık maalesef...
hiç doya doya yaşadığımı düşünmediğim dönem. yani aileme sorsak çok sıkıntılı geçirdiğimi söyleme olasılıkları yüksek ama şu zamanın ergenlerine baktığımda valla melek gibiymişim. ama benim bahsettiğim daha çok görünüş olarak.
mesela saçımı kısacık kestirseydim, her ay farklı bir renge boyasaydım, dövmeler yaptırsaydım, ensemi kazıtsaydım, ilk piercing'imi o zamanlar deldirseydim gibi şeyler.
saçımı şu an kısacık kestirmeye veya kazıtmaya asla cesaret edemem zaten, farklı renkleri denedim ama dönüp dolaşıp yine kızıl oldum, ilk piercingimi 20 yaşında yaptırdım, dövmem yok çünkü aşırı seçiciyim, pişman olmak istemediğim için büyük ihtimal asla yaptıramayacağım. ergenlikte mantık diye bir şey yok. kafana esiyor ve yapıyorsun, bu kadar basit. ama yetişkin olunca insan daha mantıklı ilerlemeye başlıyor.
yani bir çok yönden ergenliğimi yaşamadım bence.
mesela saçımı kısacık kestirseydim, her ay farklı bir renge boyasaydım, dövmeler yaptırsaydım, ensemi kazıtsaydım, ilk piercing'imi o zamanlar deldirseydim gibi şeyler.
saçımı şu an kısacık kestirmeye veya kazıtmaya asla cesaret edemem zaten, farklı renkleri denedim ama dönüp dolaşıp yine kızıl oldum, ilk piercingimi 20 yaşında yaptırdım, dövmem yok çünkü aşırı seçiciyim, pişman olmak istemediğim için büyük ihtimal asla yaptıramayacağım. ergenlikte mantık diye bir şey yok. kafana esiyor ve yapıyorsun, bu kadar basit. ama yetişkin olunca insan daha mantıklı ilerlemeye başlıyor.
yani bir çok yönden ergenliğimi yaşamadım bence.
önceden ara ara ve kısa süreli gelip gidiyordu. ilaç almama bile gerek yoktu ama son bir senedir sık sık gelen ve en erken bir hafta içinde kaybolan bir hâle geldi. ay hatta bir ara mutfağı toplarken artık ağrıdan ve bulantıdan bağıra bağıra ağladığımı hatırlıyorum. sonra hastaneye gidip iğne yedikten sonra toparlandım. maalesef tedavisi de yok, doktorlara göre var ama benimkini geçirmedi en azından. artık bununla yaşamaya alıştım.
hiçbir şey yapmak istemediğim anlarda kendimi bir şeyler yapmak için zorlamak yerine hiçbir şey yapmadan hissin geçmesini bekliyorum. aslında ben bu hissi bir koruma mekanizması olarak algılıyorum. biraz dinlenip, kendime gelmem için fırsat gibi. sonra zaten geçiyor. yine her şeye kaldığım yerden devam ediyorum.
celenes markasının jel nemlendiricisi o kadar güzel ki... su bazlı, mis kokulu, nemlendirmesi harika, ayrıca %95 doğal içerikli. nemlendirici arayışındaysanız lütfen şans verin, sonra gelip bana teşekkür edersiniz.
takım olmayı bilmeyen takım arkadaşları. herkes farklı yerlere dağılıp tek başına savaşmaya başlarsa bu bir takım oyunu olur mu? olmaz. e tek başına oynamak istiyorsan neden tek kişilik açmıyorsun oyunu?
hâlâ okuyor olabilir, 3 4 gün müsaade etmek lazım.
Sesli güldüm. :d
kimseyi aramıyorum. samimi gelmiyor yalandan teselliler, anlıyorum seni, üzme kendini tarzı söylemler. aksine sinirim bozuluyor.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?