türkiye eskiden daha mı güzeldi

direkt evet diyebilirim ama bu kolaya kaçmak olur. eskiye özlem bilinen bir fenomendir. yüzyıllar boyunca deneyimlenmiştir. ne ilk nesiliz ne de son olacağız.

insan zihni genelde can sıkıcı ve olumsuz deneyimleri yok sayma, güzel ve neşeli olanları hatırlama eğilimindedir. eskiye özlemin yani nostaljinin temelinde bu yatar. özellikle çocukluk, gençlik, üniversite dönemleri, yani daha hayatın yükünün omuzlarımıza binmediği o güzel dönemlere sık sık dalıp gitmemiz bundandır, aradaki hoş olmayan anılar da kaynar gider.

son dönemlerdeki karmaşayı dikkate almazsak, evet türkiye eskiden de güzeldi şimdi de güzel. karmaşa dedim de… zaten bu ülkenin burnu ne zaman *tan çıktı ki afedersiniz? 80 öncesi dönemdeki siyasi karmaşa, sağ sol çatışmaları, her gün radyodan dinleyip gazetelerden okuduğumuz çatışma ve ölüm haberleri hala hafızamda tazeliğini koruyor. el kadar ortaokul çocuğuydum her sabah okulun kapısından jandarma eşliğinde girerdik, çantalarımız didik didik aranırdı. ama ne oluyor? işte çocukluğuna dönünce ilk bunlar hatırlanmıyor, zorlayıca çıkıyor açığa. onun için ne varsa eskide var, nerede o eski şarkılar, nerede o eski ramazanlar, nerede o eski dostluklar diye sayıklayıp duruyoruz

neyse dağıldı biraz konu. öze dönersek türkiye güzeldi, halen güzel ve güzel de olacak. tabii yine rahat bırakmayacaklar, adı sağ-sol olacak, asala olacak pkk olacak, alevi-sünni olacak, feto olacak… olacak da olacak. her dönem bir şey icat edecekler elbette. ama enteresan milletiz vesselam! ne kadar batarsak bir o kadar da çıkıyoruz bir şekilde. her ne olursa olsun her şekilde yine çıkarız evelallah.
haydi selametle…

kesinlikle daha güzeldi, çocukluğumun 90 ları, dinlenen müziklerin kalitesi, komşuluğun ve sokak oyunlarının pik yaptığı seneler, selam veren insanların lan benden borç mu isteyecek acaba diye tedirgin olmadığı, okuldaki arkadaşlıkların kalitesi, yediğimiz içtiğimiz herşeyin kalitesi. suri paki ve afgan olmaması, güzel tarafları kötü taraflarından kat be kat daha fazla.

Hangi eskiden? Hangi konuda?

Türkiye kısa zaman aralıklarında, sahte bir refah haricinde hiçbir zaman sorunsuz bir ülke olmadı.

Cumhuriyetimizin kuruluşundan itibaren ele alırsak yeni kurulmuş bir ülkenin iktisadî ve ictimaî sorunları, 30'lu yıllardaki küresel buhranın korkunç etkileri, ikinci dünya savaşı esnasında yaşanan sorunlar, Osmanlı döneminden kalma sosyal ve hukukî sorunlar, devletin tüfek bulamadığı için ertelemek zorunda kaldığı operasyonlar, ülke liderinin "70 cent'e ihtiyacımız var." Dediği dönemler, sağ sol kavgaları, faili meçhul cinayetler, darbeler, devalüasyonlar, pkk terörü, irticaî ayaklanmalar, din ve vicdan özgürlüğünde yaşanan haksızlıklar... Ülkemizin her 10 yılı felaketlerle, buhranlarla, krizlerle, bunalımlarla dolu.

Ancak partizanlıkla akp öncesi dönemi parlatmak isteyen insanlar hayalî bir müreffeh ülke tahayyül ediyorlar zihinlerinde. Özellikle 90'ları övüyorlar. Acınası bir komiklik. sorsan 90'larda "insanların umudu vardı." Evet. Pkk terörünün pik yaptığı, Hizbullah'ın korkunç cinayetler işlediği, bir gecede paranın yüzlerce kat değer kaybettiği, batıda çıkan hiçbir teknolojik alete erişemediğimiz, tesettürlü olduğunuz için üniversiteye giremediğiniz dönemlerde hepimiz umut doluyduk.

Türk muhalifi etikete bakar. Onlar için mini etekli bir kadının elinde şarapla poz verdiği bir fotoğraf karesi ya da televizyonda gördüğü bir rakı reklamı o günleri özlemle anmak için kâfidir.

belli yönlerden evet. sayıları az olsa da en azından bir şeyleri kaliteli, düzgün ve güzel yapmaya çalışan insanlar olurdu. az da olsa bazı şeylere özen gösterilirdi. batı özentiliği had safhada olduğundan ilginç kopyalara rastlamak mümkündü. genelde insanların bir arayışı, bir ideali ve hedefleri olurdu. bu derece bir umutsuzluk, iç kararması ve depresyon hali yoktu veya bunların olduğu zamanlar kısa sürer sahte bir mutluluk evresi falan olurdu.

şu andaki durum ise çok farklı. artık kimse hiçbir iş için uğraşmak istemiyor. bu insanlara bomboş bir çaba olarak geliyor. hiçbir işte bir özen ve fiyaka yok ayrıca herhangi bir konuda özene karşı büyük bir istemezük deme durumu mevcut. insanların hedefleri tamamen tanıdık, network edinme ve bir yere kapağı atıp, taksit ödeme ve yer kapma üzerine kurulu, idealizm tam bir dalga konusu olmuş durumda. umutsuzluk konusunu ise uzun uzun anlatmaya gerek yok.

insanların 90'ları sevme konusu o yıllarda karışılmayan pop kültürle alakalıdır. karışılmadı çünkü o yıllarda islami hareketler ve islamcılık çok yükseliyordu. sırf bu yüzden her türlü pop kültüre ve gırgır makaraya izin verildi, tvlere karışılmadı. biz de fırsattan istifade yıldoları, yılbaşında meme açan kadınları, dansözleri, okan bayülgeni, mehmet ali erbilin absürt programlarını ve daha nicelerini görebildik.

Eskiyi bilemem ama günden güne kötüye gittiğini söyleyebilirim insanlarımızdan tutun ekonomiye kadar geriye doğru gidiyoruz. Yeni nesilden de umudumu kestim ne olur ülkenin sonu diye düşünmekten uyuyamıyorum.

Benim için evlilik, çocuk yapmak artık hayal oldu böyle bir ülkede çocuk büyütmek istemem açıkçası.

Türkiye'nin kötüye gitmesindeki en büyük faktör, geçmişte dayanışma ve yardımlaşma durumlarında hemen seferber olmalarıydı. Gittikçe ahlaki değerlerimiz dejenere olduğu için herhangi bir zorluğun üstünden gelme seviyemiz azaldı. Duyarsızlaştık. Bu da gittikçe bizi daha kötüye götürüyor.

Türkiye hiçbir zaman güzel olmadı.kuruluş tarihi olan 1923'ten bu yana 100 sene geçmiş ama kalite bakımında herhangi bir şekilde değişim yok.tüm suç akpnin de değil,akp 2002'den sonrası için sorumludur. Akp diye bir şey yokken sağcı solcu diye sokakta birbirini infaz ediyordu gençler 1970'lerde.Darbeler, ekonomik krizler, faili meçhul cinayetler... Say say bitmez. Bu ülke her zaman böyleydi çünkü istediğin kadar uğraş sanayi devrimini kaçırmış, kapitalizme geç girmiş bir ülkeyi ağzınla kuş da tutsan kalkındıramazsın, imkansıza yakındır.türkiye hem feodal öğelerin hem kapitalist öğelerin bir arada bulunduğu gelişmemiş ülkeler Kategorisindedir.türkiyenin sorunu parti sorunu değildir, yönetim sorunudur. Sistemsel sorundur.Kapitalizm olduğu sürece ekonomik krizler,darbeler,hapse atılan gazeteciler gibi durumlar devam edecektir.

Açıkçası Eskiden de bu kadar büyük olmasa da ekonomik sıkıntılar vardı eskidende ekonomi sıkıntıydı ama bu kadar mülteci ve bu kadar enflasyon yoktu.

İstanbulda bir adres sormak için durdurduğum 10 kişiden 10 'u da yabancı çıktı. No türkish no türkish en son türkçe bilen belediye çöpçüsü görünce neredeyse adama sarılacaktım türkçe bilen birine deni gelmek duygulandırdı. Gerisini siz düşünün.

Eskiden gelecekte ülke daha güzel olacak zannediyordum. Şimdi ise ekonomik kriz aldı başını gidiyor.

Çok daha ve fazlası...

katılmıyorum, türkiye aynı türkiyeydi, sadece böyle düşünenler geç uyandı.

şimdikinden farksızdı. yani okuduklarımdan anladığım bu. tek fark , önceden ipler kemalistlerin elindeydi şimdi islamcıların.

Eskiden genel guzeldi

Hayır, ekonomik kriz döngüleri, devlet içindeki mafyalaşma, cinsel suçlar, cinayetler, 60 darbesi, 80 darbesi, 80 darbesi öncesi sokaklarda şiddetli siyasi çatışmalar, fakirlik gibi şeyler hep vardı. İnternet olmadığı için herkesin her şeyden haberi olmazdı veya üstü çabucak kapatılırdı, sadece belli dönemlerde bir tık iyileşip sonra tekrar eski haline dönüyordu. Bir ülke kolay kolay batmaz, ülkelerin batışı uzun zaman alır.
Ayrıca Türkiye nüfusunun rahat yüzde doksanının kötü insanlardan oluştuğunu düşünüyorum. Kötü derken sadece ağır suç işlemiş insanlar değil, hiç suça bulaşmamış olup kötü olanlar da var, hiçbir şeyden şikayet etmeyen, devletimiz yaptıysa bir bildiği vardır diyen, her şeye kutsallık atfeden, işini doğru düzgün yapmayan, kâr hırsı yüzünden ahlaksızlık yapan "kötü" kesimden bahsediyorum.

Evet tabiki de. Eskiden hayat şartları daha iyiydi, herşey daha sade idi. Günümüzde ise insanlar geçinemiyor, pek çok şey de karmaşıklaştı.

Bana bir dilek hakkı verilse çocukken, şu an düzgün çalışmayan, masaüstü bilgisayarımda Call of duty oynadığım zamanlara dönmek isterdim. O zamanlar hayata dair herhangi bir kaygım yoktu, çok kötü şeyler de yaşamamıştım. Herşey ucuzdu ve insanlar mutluydu.

öyleydi tabii. özellikle kadınlar için daha güvenliydi. şimdi hiç tanımadığımız adamlar tarafından öldürülme ihtimalimiz varken bu soruyu sormak bile mantıksız geliyor bana. şu istanbul'da işlenen cinayetten sonra 2 gündür twitter'dan çıkamıyorum. altından neler neler çıkıyor. discord sunucularında 12-13 yaşındaki kızları tehdit, şantaj ile korkutup neler neler yaptırılıyormuş aklınız durur. kedilere edilen işkenceler, bebeklere yapılanlar... ve bunu yapanlar da en fazla 20 yaşında. dışarı çıkıyorum kimi görsem aklımdan bin farklı düşünce geçiyor. acaba diyorum bu da o discord sunucularında takılanlardan olabilir mi diye düşünmekten kendimi alamıyorum. ister istemez içimde bir öfke var. kızgınım bu konuyu çözmek için hiçbir şey yapmayanlara.

yarın ne olacağının garantisi varmış gibi bazı şeyleri gözümüzde çok büyütüyoruz. ex mevzuları mesela. yaşadığımız ülkede neredeyse her gün bir kadın cinayeti işlenirken, ex peşinde koşmak falan da çok anlamsızmış. zaten seven erkek gururu falan bırakıp sevdiği kadının yanından bir an olsun ayrılmaz. aynı şekilde sevgilisine kızıp, trip atan erkeklerde, kendine erkek demesin mesela. çünkü her an çok sevdiğimiz birilerinin ölüm haberini alma ihtimalimiz varken hala gurur yapmak saçmalıktan başka bir şey değil.

yani diyecek daha çok şey var ama konuşmanın ne anlamı var? zaten bunlar yüzlerce kez anlatılmış konular. yerimizde sayıyoruz anca. hiçbir ilerleme yok.

Gozlemliyorum 10 yıl öncesi bile daha güzeldi.

dünya eskiden daha güzeldi ve bu ivme aşağı doğru gidiyor, gitmeye de devam edecek.

1990'lar pkk ve işkence, 2000'ler ekonomik kriz, 2010'lar gezi ve spekülatörlerin ümüğünün sıkılmasından ibaret.
güzel olan o dönemlerde olan saflığımızdı.

Türkiye 1950 lerden itibaren aynı çemberin içinde boğuşup duruyor. Eskidende çok farklı durumda değildi. Şuan en büyük sorun akepe gibi bir iktidar olması ve mülteci problemleri. Ekonomi, adalet falan adam akıllı bir iktidar gelince en hızlı rayına girecek sorunlar bence.