memeliler olarak seviyoruz napalım. Erkeklerde de bulunmasının sebebinin, anne karnında belli bir erginliğe gelene kadar memeler de yavaştan oluşmaya başlıyormuş, cinsiyeti belirleyen etkenlerin devreye girmesiyle, sonradan daha da belirginleşiyor ya da o şekilde kalıyormuş. Penis için de aynısını söylüyorlar, vajinada bulunan klitoris kısmı, esasında gelişmemiş bir penis deniliyor. Tam araştırıp doğruluğunu bilmediğim ancak epey geyiği döndüğünden aklımda kalan detaylar bunlar.
başlığı görmemle libidomun yükselmesi bir oldu ancak parantez içerisindeki organ yazımı ise, farklı bir şey canlandırdı ve eski halime döndüm. Az önce bir şeyler yaşandı ama pek anlayamadım.
küllerinden doğmuş biri.
İnternette gezinmem hasebiyle bunlardan bazılarına denk gelip tartışmışlığım var. Tartışma dediysem, öyle değil böyle! tarzı bir kavga değil. Gerçekten anlamak istedim. Ortak noktaları, arabesk kültürü, ilkel darwinizm, çabalamamak için verilen aşırı gayret. Arabesk kültüründen kastım, acıların çocuğu modları var ve bundan keyif alıyorlar. İlkel darwinizmden kasıt ise, bilimselliğin günümüzde anında ikna etme durumunu kullanmak için, işlerine gelen kısımları alıp, kendi fikirlerine yediriyorlar. Genetik olarak kötü durumdayız, hiç şansımız yok vs vs. Çabalamamak ise, Occam'ın usturası gibi bir yöntem. Eğer bir durum karşısında yapılabilecek iki şey varsa ve ilki çaba gerektiriyorsa, çaba gerektirmeyeni seç. O seçtikleri de zaten genelde, kendilerine acıma, güya hakikati anlayıp kabullenme ve sızlanma.
Tabi bunlar da kendi içlerinde farklı yerlerdeler, kimisi aşırı öfke duyup, birbirlerini gazlayarak zarar veriyor, kimisi dertli takılıp, hayatı çözmüş olmanın mahmurluğuyla, film, dizi, oyun gibi şeylerle hızlı bir şekilde ölümün gelmesini bekliyor.
Öyle kötü bir yerlerdeler ki, bunları görünce, redpillci olsalarmış keşke diyorsunuz.
Felsefi söylemlerini edebiyat ve doğal olarak, onun aracılığıyla sunduğu sezdirme yöntemiyle ele alır. Memurluk yaptığı ve bunun insan için olabilecek en kötü şeylerden biri olduğunu düşündüğü sıralar, aşırı can sıkıntısı ve bir şeylerin asla sonuca ulaşamaması gibi düşünceleri zaten vardır. Bu altyapısıyla bir de Sartre'la tanışır ve o kaçınılmaz şey olur. İflah olmaz bir varoluşçu. Yazılarında da zaten karakterler üzerinden, okuyuculara bu temassızlığı hissettirir. Absürd olanı olabildiğince ortaya koymaya çalışır. Örneğin veba kitabında, ateist bir doktor, elinden geldiğince, kendinden çok büyük fedakarlıklar yaparak insanları kurtarmaya çabalar. Bunu alaycı bir şekilde dile getiren papaz, o kadar uğraşmasına rağmen, bir ödülün olmadığına inanmasına aklı almaz, anlam yoksa, bu uğraşın sebebini sorar. Absürd olan da budur zaten, anlam olmadığı halde, anlam yaratmak, her şeye rağmen bir şeylere sarılmak ve çabalamaktır. Bu yola gidilmediğinde, öteki yol intihar oluyor. Sisifos'da bunu daha da açık dile getirir. Tüm tekrarlı ve anlamsız eylemlere rağmen, o mutludur ve kendi anlamını yaratır der.
En büyük sorun olarak ortaya koyduğu intiharı da aslında Sartre'ın fikirlerinden çok etkilenerek aşmaya çalışır. Sartre, intiharın, saçmanın saçmaya gömülmesi olarak niteler varlık ve hiçlik kitabında. Bu şu anlama gelir, intihar denen şey, karar verilmesi gereken bir yerdedir. intiharın kararı denilen şey ise, hayat içerisinde başımıza gelenleri tartıp biçerek olur. Oysa intiharın doğası gereği, bu olay başımıza gelenleri ortadan bir anda kesmektedir. Bir mahkeme düşünün, davacıyı dinliyorlar ve sıra davalıya gelince karar veriliyor. Saçmalık! , işte bu yüzden yaşamın içerisinde, yaşam hakkında kesin karar verilmez. Saçmayı saçmaya gömer. Camus da aynı doğrultuda giderek, intiharın düşünülmesi o kadar mühimdir ki der, tam da bu nedenle en büyük felsefi sorundur ve intihar etmek yerine düşünülmeli, sisifos gibi mutlu olunmalıdır.
Bunun farklı bir versiyonunu kullanıyorum. Bu versiyonu çok kaderci ve başımıza gelen şeylerde önümüzü ilikleyip devam etmeyi gerektiriyor ki karakterime aykırı, en sevmediğim insan tipidir, bir şeye uğraşmaz ve olan olaylara da tepkisi, başına gelenleri değiştiremezsin, napalım çekicez şeklindedir. Benim versiyonumda, çok uzakta bir şeye atıf varsa ve şu an o sorunla uğraşmak istemiyorsam, "bu durum ilerideki benin problemi, eminim o bir şeyler düşünecektir ancak şu an değil" diyorum. Hem her şey olacağına varır gibi bir durum çıkıyor, hem de o aşırı edilgen durum ortadan kalkıyor.
web browser üzerinden hala açık olduğunu gördüğüm uygulama. Ekşi sözlük başlığında da yazdığım gibi, platformlar, sizin nasıl kullandığınıza göre değişen yerlerdir. Örneğin benim şu an yaşadığım youtube deneyimim ile, geçen yanlışlıkla denk geldiğim birinin youtube algoritması o kadar farklıydı ki, en başta o elemanınki gibi kendini lanse etseydi youtube, bu ne boktan bir platformdur böyle diye koşarak uzaklaşırdım.
Discord'da aynı minvalde, içinde bulunduğum gruplar bana çok yararı olan yerler. Kendi başıma not defteri gibi kullandığım serverlar da mevcut, pythonla çektiğim verilerin anlık yazılıp kaydedildiği yerler de yine discord üzerindeydi. İş toplantıları bile burada yapıyorduk Normalde bu tarz işler için Slack kullanılır da, biz buraya alışıktık, demeye çalıştığım epey zarar veren bir şey oldu bana. Yasaklamak yerine, uzlaşmaya çalışılması, istenilen gruplardaki IP'lerin, devlet yetkililerine sağlanması gibi durumlar olmadığında ancak böyle harekete geçilmesi gerekir kanımca.
Çok aktif kullanan biriyim, alışana gayet de rahat bir platform olmasına rağmen, eğer devletle iş birliği yaparak, bu kötülükleri ortaya çıkarmaya çabalamayan bir yapısı varsa kapansın, ben işimi başka yerlerde de yaparım. İşin komik yanı, bunun kapanmasına vesile olanlar da başka yerde yapar zaten.
çocukluk arkadaşımın aptalca yaptığı pek çok şey var, senelerce öyle, böyle diyerek anlattım, hak da veriyor ama hala devam ediyor. Değiştiği şeyler oldu, törpüledikleri oldu, çok daha fena hale getirdikleri de oldu. Kısaca bir şeyler oluyor ama isteğiniz doğrultusunda olup olmayacağı kesin değil. Asla tahammül edemediğiniz şeyler neyse onları bilip, bunları yapmayan insanlarla olmak en akıllıcası. Geldik mi yine kendini bil öğretisine
algı ile idrak genelde karıştırılır. İdrak kısmı, algıyı gerektirir ama onun da ötesinde bir anlamaya tekabül eder. Oysa algı, sadece algılamak, bakıyorsun ama görmüyorsun sözündeki, bakmakla gelen bilgiler yığınıdır. Görmek, yani idrak aşaması, bilinç gerektirir.
algılanan ile gerçek olan arasındaki fark, felsefede çokça işlenir bu yüzden algılarımızla deneyimlediğimiz Dünya demek, Yaşanılan ortamın neliğine vakıf olunamadığı ancak şimdilik onla ilgili bir şey söylemediğimiz için, algılarımızla deneyimlediğimiz kadarını konuşalım, o tarafları karıştırıp işi daha da karmaşıklaştırma demektir.
Düşme ahmedim, bu fantezi dünyası uyuşturucan beter ahmet şşşş bak hele bakkk
ağzı falan yamuk değildir, renginden dolayı bir yanılsama yaratıyor o kadar. Çirkin ama güzel bir çirkin.
nedense ateşli bir latin hatun vibe'ı veren nick. Gocu öyle miydi ne kadar güzeldi halbuki
Çoğu insanın pek anlam veremeyip dalga geçtiği duygudur. Aslında insana hastır ve her insan aşağı yukarı bu duyguyu yaşar. Kimisi derinden hisseder, kimisine bir ürperti olarak gelir, sonra dine sığınılarak geçer. Hayatımın büyük bir bölümünde bunu içten yaşamış biri olarak, her insanın derinden yaşaması gerektiğine inandığım bir yerdedir. Şimdilerde hayatım yoğun ve düzenli olmasından dolayı derinden hissedemediğim durum. Cioran bunu, insanın hayatının bayağılığa gömülmesi olarak görür. Evet normal ve düzenli yaşamak, aslında yaşamın illüzyonuna kapılıp, gerçek olanı unutmak ya da ertelemek anlamına geliyor. Heideggerde hergünkülük kavramı da bu bayağılığa eş değer sayılabilir.
Eskiden bu duygunun tırmandığı zamanlarda yazdığım bir yazı aklıma geldi, buldum yazıyı, buraya da koyuyorum.
"insan kendinden korkar mı? ben korkuyorum. Bir gün aydınlanma adı altında kafayı yiyip, her şeyi bırakıp siktir olup gitmekten korkuyorum. Aslında temel korkum bu değil. Korkumun temeli böyle bir delilik geçirdikten sonra zamanla tekrar akıllanmak. Delirdikten sonra akıllanmazsanız eğer bunu bilemezsiniz ve acı da bilinçsiz olduğu için ruhsal çöküntüler çok daha az hissettirir kendisini. Buradan çıkan sonuç, varlığımızı en derinlerde hissettiren şeyler acılardır. Sevmek gibi şeyler de ileri sürülebilir elbette ancak sevmenin temelinde de bir acı gizlidir. Malum zıtlıklarla ve kıyasla anlıyoruz, öyle bir düşünce yapımız var.
Benim yaşamak adına diğer insanlar gibi motivasyonum yok diye çırpınıyorum ama belki de bana gecenin dördünde uykumun kaçmasına ve tekrar sartre'da bulantı, kierkegaard'ta endişe, Heidegger'de kaygı, Jaspers'da acı olan bu duyguyu yaşatan şeyin bizatihi yaşama isteğim ve motivasyonum olması oldukça ironik. Belki de ölüm üzerine bu kadar düşünmenin temeli, herkesten çok yaşamı sevmemdir. Yaşamın anlamsız olmasından dem vurmamın sebebi, herkesten çok anlamı sevmemdir. Ölümün gizemi karşısında yaşamın kötü bile olsa bilinebilirliğini tercih etmemden çok daha öte anlamlar yüklememdir belki de hayata.
Sebep her ne olursa olsun, bu şeyleri derinlemesine yaşamam ve bu sıkıntılarımı diğer insanlarda görememem beni yalnızlaştırdı. Görüştüğüm, konuştuğum, mesajlaştığım, okuduğum, dinlediğim her şeyde bu kaygıya sahip zihinler aradım. Bu zihinlerde bu kaygı bulamaz isem eğer bu kaygıyı ben yerleştirmeye kalktım. Etrafıma mutluluk yerine zehir saçtım kısaca. Yalnızlığımın dindiği zamanlar olmadı değil tabi.
bu kaygılar üzerine küçük bir sohbet, geçmişte bu kaygıları taşımız bir düşünürün kitabında geçen hüzünlü cümleler hep bu yalnızlığı dindirmeme yardımcı oldu. Şu an bana buraya bunları yazdıran şey de gene yalnızlığım.
Yazmak cioran'a göre Yalnızların da yalnızı olan Tanrı'ya bir yakarış ve Tanrıyla bir konuşma çeşididir. inançlı biri değildi kendisi ama inançsız olduğu da söylenemez. Bu eylem bir yalnızın başka ve daha yüce bir yalnız karşısında çırpınmasıdır."
Amerikanın 2023 yılından Türkiye raporuna göre 44 binden fazla mahkumun, hapishanelerde yer olmamasından dolayı hapse ya atılmadığı, ya çok az ceza aldığı, ya da hali hazırda hapiste olanlara af çıkarıldığını söylüyor.
https://www.state.gov/reports/2023-country-reports-on-human-rights-practices/turkey/ Zaten bunu gözümüzle de görebiliyoruz, toplusal infial yaratan suçlarda dahi, bir şekilde az bir ceza ya da hızlı bir süreçle salınma oluyor. Bunların sürekli göz önünde olması da bir süre sonra alışkanlığa dönüşüyor yani suçlarda bayağılaşmaya. Normalde suç olarak sayılan bazı suçlar, hafif olarak görülmeye başlıyor, manyaklaşmak da normalleşiyor. hannah arendt'in kötülüğün sıradanlığı kitabında da bu fenomene değinilir. Esasında Nazilerin yaptıkları şu an aşırı derecede kötü ve anlaşılmaz gelse bile bize, toplumsal olarak yavaş yavaş o noktaya gelenler için, sıradan ve aslında öyle çok da mühim bir durum olarak görülmeyebiliyor. Sudaki kurbağa misali, suyu bir anda ısıttığımızda kaçacak olan kurbağa, yavaş yavaş ısıtıldığında fark etmiyor ancak sonunda ölümüyle sonuçlanıyor.
Etrafımda sigara içen kim varsa hep dandik çakmaklar kullanıyor. 1 hafta geçmeden ya kaybediyorlar ya da yenisini alıyorlar. Şahsen sigara içiyor olsam, en kalitelisinden bir tane jet çakmağı alır, bu işi komple kapatırdım diye düşünüyorum. Bunu dile getirdiğimde, iki dakikada hacılarlar onu, ya da öyle olmuyor kanka kaybediyorsun anlamıyorsun gibi karşı yanıtlar geliyor.
Küçükken mahalle abilemizin yanında takılırdık, hiç unutmam bir gün elemanın biri gelip çakmak istedi bizden, ümit abi uzattı, sigara da var mı diye sorunca bir anda ortalık alevlendi. Bu boku yiyorsun madem küreğini de taşı yavşak diye bir tokat attı çocuğa, her şeyin bir anda farklılaşabileceğini 5. sınıf öğrencisi olan ben, o gün anlamıştım. Çok sonradan niye öyle yaptığını da anlatmıştı. "Sigara çok fena bir illet, sigarasız kaldığım zamanlar yol kenarında izmarit aranırdım, tam bitmemişleri bulur yakar içerdim. Sadece ekmek paran varken, gidip ekmek almaz sigara alırsın, öyle büyük bir bağımlılıktır bu. Ekmek bulunur her türlü sonuçta. O pezevenge vurma sebebim, insan gibi esas niyeti olan sigarayı istemek yerine, daha verilebilen bir şey isteyip, ardından işi oldu bittiye getirmeye çalışmasıydı. Bir anda kan beynime sıçradı, ben kimseye yüz eğmiyeyim diye izmarit ararken, bu o..çları milleti böyle kandıra kandıra yolunu buluyorlardı. Vurdum gitti." Tabi böyle anlatmadı, şiveli ve bol küfürlü şekilde, aklımda bu kadar kalmış.
Uzun lafın kısası, o mahçubiyet yüzde olmayınca, otlakçı bir şerefsiz sanılıp, bir anda dayak yiyebilirsiniz dikkat etmek lazım.
Akrep burcuyum, tüm özelliklerini taşıyorum, sinsiyim, şerefsizim, arkanızdan konuşurum, adam bıçaklarım, ırz düşmanıyım. Bana kızmayın, tüm bunların nedeni, belli tarihler arasında doğmam, suç bende değil.
yabancıların burnout dediği durum. Bir şey üzerine çalışırken, bir yola takılı kalıp, onu yapmaya o kadar diretirsiniz ki, ne onu yapabilirsiniz ne de çok daha kolay olan başka bir yolu görebilirsiniz. Üstelik harcanan zamana göre verilen performans aşırı düştüğü için, daha fazla zaman harcamak yerine, Böyle durumlarda çıkıp biraz dolaşmak, inat edip daha da zorlamak yerine biraz ara vermek işe yarar. Hatta başka bir iş varsa, ona dönmek de iş görür.
Gelen mesajın geldiğini anlamak zaten 5 dakika sürüyor, buradaki mesajlaşma işi, anlık değil de telgraf misali, olaya öyle bakarsanız sorun görmezsiniz.
Hristiyanlıkta belli başlı dini otoritelerin kararınca, kişileri hristiyanlıktan ve doğal olarak onunla özdeşleşmiş topluluklarından dışlama, çıkartmak anlamına gelir.
Sözde islamda yoktur ama islamın sahipleri olduğunu savunanlar, işlerine gelmeyen herkesi çıkartma eğilimindedirler. İş öyle bir raddeye varır ki, müslümanlık asla ulaşılamayan, mükemmel, kimsenin erişemeyeceği kadar yüce ve kusursuz bir yere konulur, kimse ona erişemediği için de, sivrilen herkes aforoz edilmeye başlanır. Oysa müslümanlık, meleklik değildir, günah işlemesi, yanlış şeyler söylemesi de gayet olasıdır. Bu sebepten dolayı Dini yücelticem düsturuyla çıkılan yolda, din kimsenin ulaşamayacağı bir yere konulup, tozlanmaya terk edilmiştir.
bir şeylerin yasaklanmasına karşıyım, çünkü en kolay yoldur yasaklamak. O raddeye gelene kadar yapılacak şeyler varsa yapılması taraftarıyım. Çin bu işi, vatandaşlarına kimlik numarası vererek, oyunlara giriş yapma zorunluluğu getirip çözdü, aynı yöntemle korsanı ve hileyi de büyük oranda bitirdi, bu yüzden avrupa serverlarında çince karakterli nicklerle hileciler görürsünüz, kendi memleketlerinde yapamazlar, ama burada o sistem kurulmasına imkan yok.
Roblox olayında, kötü insanların oyuna girip, küçük çocukları kandırmaya çalışması değil, bunu engellemek için hiçbir çabaya girmiyor olmalarıdır. Yoksa her yerde kötü insanlar da var, korunması gereken küçük çocuklarda. Bu nedenle bu yasaklama iyi oldu, eğer roblox ekibi bunu görür ve adımlar atarsa belki ilerde açılabilir bile. Çocukları koruması gerekenler ebeveynleri denilebilir tabi ama ben toplumsal olarak baktığım için olaya, çocuklar hepimizin sorumluluğunda diye düşünüyorum, her ebeveyn aynı hassasiyette olmayabilir, bu nedenle toplumca en iyi yaşanabilecek ortamı sağlamakla yükümlüyüz.
siyah anka
alaskan crab
