siyah anka

insan doğanın neresindedir? doğanın parçası mı yoksa efendisi mi? peki insanın zekası onu melek mi yapar şeytan mı?

müthiş doğanın gücünü ve muhteşemliğini görürken aynı zamanda insanın ne kadar aptal ve kötücül olduğunu görebildiğiniz filmdir. izlerken huzur duyar, rahatlarsınız kesinlikle.

doğayla bütünleşmek mi yoksa efendisi olduğumuzu zannetmek mi? işte bütün mesele bu.

insanın merak güdüsünün ve aslında farkında olmayışının nerelere geleceğini gösteren komedi filmidir.

düşünün ki kendi dünyanızda yaşarken bir gün hiç bilmediğiniz bir madde elinize geçiyor ve kabilenizde olay oluyor. daha sonra bundan kurtulmak için yolculuğa çıkıyorsunuz.

platon mağara alegorisinin sinemaya yansıtılmış hali desek yanılmayız sanırım. güzel filmdir tavsiye ederim.

7-8 yaşındayken öldü diye bildiğim ufaklık. ne yazık ki bilimin karanlık yüzünü ortaya çıkaran çok önemli bir deney bu. neden düzeltmek için uğraşmamışlar onu anlamıyorum. sanırım psikolojinin yeterince bilinmemesinden kaynaklı. sonuçta hasarın kalıcı olduğu görülse de terk edilmiştir.

bilemezsin diyen inançsızlık sistemidir. aslında tam bana uygun inançsızlık sistemi olsa da bilememek beni huylandırıyor. alerjim ortaya çıkıyor. bu sebeple karşılarındayım hep. hem ne demek bilemezsin?

tam tersi seviniyorum ama henüz o kişiyi bulamadım maalesef. boş konular yerine dolu şeyler konuşabileceğim bir hemcinsim yok.

burada ekstra dikkat istiyorum. bu insanlar yok demiyorum sadece benim gibi bunları konuşmaya hevesli olmuyorlar diyorum.

zannettiğiniz kadar basit bir hastalık değil. intihar düşüncelerinin kafanızda döndüğü durumlardan bahsediyoruz hatta plan yapıyorsunuz bununla ilgili. öyle çıkaran bir şey kolay bulunmuyor.

yok spor yap yok istediğin şeyi yap demekle olmuyor çünkü bunları yapmak bile istemiyorsun. şöyle anlatayım size bunu.

en büyük hayalinizin gerçekleşeceğini söyleseler ellerinin tersiyle itecek durumdalar. artık ilgi ya da heves kalmamış oluyor. yavaş yavaş ölüyorsun. tüm vücudunuzun eridiğini düşünün.

çıkmak kolay değil girmesinin kolay olmadığı gibi.

depresiflikle depresyon aynı şey değil.

babamın getirdiği ürünleri saymazsak şu ana kadar en uzun giysim montumdur. seneye 10 yılı olacak.

bir kıyafeti parçalanmadan atmayan biri olduğumdan daha gider diye tahmin ediyorum. elbette yıpranma var ama beni bu kış da idare eder sanırım. zayıflayınca ya daralttırırım ya da yenisini alırım bilemedim. parka almak istiyorum.

bir arkadaş vardı tekrar yakalandığını söylemişti. ailesine nasıl söyleyeceğini bilemiyordu. kimdi o arkadaş?

isim konusunda zayıfım arkadaşlar o yüzden kusura bakmayın. durumu noldu merak ediyorum. hatırlayanlar bir yazarsa sevinirim.

efsane olmak isterken kestane oldum.

karıştırılan iki kavramdır. bu iki kavram üzerinde düşünürsek derin felsefi çıkarımlar yapabilecek olsak da ben kelimeyi eklerine ve köklerine ayırarak anlatmayı seviyorum.

inanmak adı üstünde inan kökünden geliyor. buna sadece inanıyorsun.
bilmek ise bil kökünden kökünden geliyor. bunu biliyorsun.

inanmak kanıt gerektirmez. bu sebeple herkes inanabilir. bunu ister inanç anlamında düşünün isterseniz gelecekte yapmak istedikleriniz hakkında. ancak elinizde sadece inancınız olur. kanıtınız yoktur. zaten kanıt olan bir şeye inanılmaz.

gelelim bilmek kısmına. ne dedik? bil kökünden geliyor. bildiğiniz bir şeye inanmak kadar saçma bir şey yoktur. örneğin bir aldatma vakasına şahit oldunuz. buna inanmazsınız, bunu bilirsiniz. aldatma vakasına inanıyorum demezsiniz.

peki bu kadar konuştum, ne anlatıyorum?

hani insanlar inançlarını/inançsızlıklarını kanıtlamaya çalışıyorlar ya, işte bu beyhude çabadır. tanrının varlığı problemi inanç özelinde de bilim özelinde tartışılabilir ancak şunu unutmayalım ki tanrı varlığı veya yokluğu kanıtlanırsa artık inanmazsınız bunu bilirsiniz.

ikinci örnek de evrimden gelsin. evrim bilimsel bir gerçektir. bilim insanları evrime inanmaz. bu sebeple haklıdırlar. evrime inanıyorum demez, evrimi biliyorum der hepsi. çünkü bu gözlemlenebilen ve yer yer matematiksel olarak ispatlanan bir doğa kanunudur.

sonuç olarak iki kavramı birbirine karıştırmaya çok meyilliyiz insanoğlu olarak. bu sebeple ayrımı iyi yapmak gerekiyor.

insanlığın var oluşundan itibaren günümüze kadar süren ve gelecek kuşaklarda da sürecek olan problemdir.

bilirsiniz ki insanoğlu açıklayamadığı olayları bir yaratıcı gücün varlığına dayandırmış ve zamanla açıkladıkça da daha çok bilinmezliğin olduğunu görüp tanrı iddiasından vazgeçmemiştir. "tanrı varsa bu olmalı." ya da "tanrı yoksa bütün her şey nasıl oluştu?" diye birsürü soru üretilmiş ve verilen cevaplar yeri gelmiş tatmin etmiş yeri gelmiş tatmin etmemiş.

günümüzde de hala bu soru tartışılıyor. çeşitli fikirler ortaya atılmış ama görüyorum ki birçok kişi dinlere dayalı bir tanrı tasvirini düşünüyor. bana göre sadece bu tanrı tasvirini ele almak hatalıdır. çünkü geçmişimizden günümüze kadar birçok tanrı var olmuştur.

peki o zaman inanın ya da inanmayın tanrı nasıl var olmuştur? işte bu soru aslında her şeyin anahtarı bana göre. bu soruyu çözdüğümüzde her şey çözülecek.

yaşam, hayat ya da ögdülmüş müydü kutadgu bilig kitabındaki karakter. bilmiyorum. düşüncelerim hep bu konuda birbiriyle çelişir benim. şuna eminim ki yaşam çok boktan bir şey. değerli falan değil. bir değerimiz yok. olasılıklarla mı dolu? hayır. yaşamak ve ölmek. bunda bile iki seçeneğimiz var. sadece birini yapabiliyoruz. tamam ikinciyi de deneyimlemeye çalışıyoruz ama sadece o kadar.

kim demiş ki ölümün son olduğunu? hem nereden biliyoruz ki sonluğunu? hayat gibi o da olasılıklarla dolu olamaz mı? buna kim itiraz edebilir ki? din altındaki tasvirlerden bahsetmiyorum. cennet cehennem değil bahsettiğim. belki de ölüm de yeni bir yaşam formuna geçiştir. hayır reenkarnasyondan da bahsetmiyorum. sadece ölümün yeni bir olasılıklar dünyasına adım attıran bir şey olmadığını nereden biliyoruz? deneyimlediğimiz bir şeyken yaşama mı döndük. dünyadaki madde döngülerinden de bahsetmiyorum. evet ilk oluşturulan bakterinin dna'sındaki karbonun sizde olduğunu da biliyorsunuz. ama benim bahsettiğim bu da değil.

ölümün haksız yere kötü olduğunun düşünülmesinden bahsediyorum. bilmediğimiz şeyler bize hep korkunç gelir zaten. bu kendimizi öldürelim demek değil. zaten öleceğiz her şekilde. acele etmemize de gerek yok. ne de olsa yaşamak ve ölmek. sadece birini seçebiliyoruz.

neden tek seçim hakkımız var peki? ikisini de istediğimizde deneyimlesek ve zincirlerimizi kırsak olmaz mı? öldükten sonra yaşama dönsek mesela.

yaşamı nereden biliyoruz ki? yaşıyoruz işte. bu laf çok söylenir. "en azından hayattayız be abi." lafı da deniliyor başka bir zamanda. hayatta olmak o kadar mükemmelse neden insanlar acı çekiyor ve mutluluk için her şeylerini vermeye hazır?

sorular sorular sorular... bitmeyen birçok soru. cevap ararken bile yeni sorular türetiyoruz hayata. amaçsız bir yazıydı bu da. gerçi amacım var da ne oluyor ki? hiçbir şey olmuyor. bu saatten sonra bir şey olmasını da beklemiyorum şahsen.

hayat işte! anne babamız rahat durmadığı için geldiğimiz dünya.
ölüm işte! yine anne babamız rahat durmadığımız için gideceğimiz dünya.

tarihine baktığımızda sümerlerin gökyüzüne bakarak aslında astronomi üzerinde gözlemlerle belli kişilikler vermesinden gelen bir gelenektir. genelde insanlar gökyüzünü incelerken olan olayların dünyayı ve yaşadıkları bölgeyi ve kendilerini etkilediğini fark etmişler ve zamanla bunları tanrı olarak görmüşlerdir. açıklayamadıkları olayları tanrıya yorumlayan sümerlerden gelen gelenek yıllar içinde keskin gözlem yapılmasının yanı sıra birbirinden ayrılmasını sağlamıştır astronomi ve astrolojinin. bunun yanı sıra asur ve babil uygarlıklarında olsun diğer uygarlıklarda olsun çeşitli kehanetler oluşturulup kulaktan kulağa yayılmasıyla insanların astrolojiye bilimin kolu gözüyle bakmasını sağlamış. yalnız neyseki isaac newton, johannes kepler, tycho brahe gibileri gelmiş ve astrolojinin saçma olduğunu ve bilim olmadığını kanıtlamışlardır. bu isimlerden sonra yapılan çalışmalar zaten ciddi alanların doğmasını sağlamış, özellikle joseph von fraunhofer denen zat sayesinde astofizik doğmuş ve toplumda bilimin keskin sonuçları astrolojiyi yıkmıştır.

kısacası bilimi bırak yalancı bilim bile değildir.

şahlanış marşı - grup volkan.

bazı insanlarda olan şeydir. bende farkı yokmuş dediklerine göre. gözlükten kurtulunca rahatlayacağım tabi el alışkanlığı biraz zorlayabilir.

türkçenin en güzel yanıdır. unuttuğum zaman yazılışını türkçeymiş gibi yazıyorum, yani nietz s c he diye okuyarak gidince otomatik yazıyorum. aynı şey schopenhauer için de geçerli.

bu tarz başlıklara baktığında insanların ne kadar küçük olduğunu görerek geçer. bu entry de dahil.

her şey gittikçe kötüleşiyor. ertelediğim ne varsa daha beter hale geliyor.

çok sevdiğim bir grup olan skillet türkiye'ye geliyor ve ben gidemiyorum. ilk dinlemeye başladığım andan itibaren keşke türkiye'ye gelseler dediğim grup ayağıma kadar geliyor ama ben gidemiyorum. bunun verdiği acı kadar bir şey yok. sebep para da değil en kötüsü de bu. keşke para olsaydı da en azından ona üzülseydim. gidememe sebebim tamamen gecenin bir yarısı metrobüse gidemeyecek olmak. biraz uzak oluyor maalesef o saatte. gece 12'de çıkarsak zaten tek başıma korkarak gitmeye yeltenmek istemiyorum.

güvenli bir ülkede yaşamıyoruz. açıkçası o saatte dışarıda olmayı isterdim ve gecenin sessizliğinde dolaşmak iyi olabilirdi ama bunca kötülük kol gezerken değil. bir şey olursa suçlu da ben olurum. çevresindeki otellere baktım kalabilir miyim diye ama aşırı pahalı oteller maalesef. para yok bunun için ve bu benim hatam. buna üzülmüyorum bile ama gece sadece korktuğum için gidememek koyuyor bana.

bu ülke her gün cehenneme dönüyor. güvenliğimizi sağlayacak en ufak şey bile yokken kapana kısılmış hissediyorum kendimi. gerçekten berbat bir ülke insanıyla. bu kadar kötü ve iğrenç bir halk olmamalıydık. özgür ve güvenli şekilde dolaşabilmeliydik ama sırf bu yüzden gidememek bir konsere... hiçbir şey bu kadar acı vermiyor.

hayatta zaten yaşamak için sebebim yokken böyle şeyler iyice mahvediyor her şeyi. bir daha ne zaman gelecek ki? ben yurt dışına çıkabilecek miyim ki? tek dileğim bu dünyaya açılma işini bırakmamaları. zaten amerika sınırlarından çıkmaları bile mucize. umarım buralara bir daha gelirler ve ben gidebilirim.

küçücük bir olay evet ama koyuyor işte...

kalu beladaki durumumdu. yine aynı şeyler vardı ama artık daha serbest oluyorduk tabi.

hani nerde lütfen söyleyin... çirkin ne arar burada. yazarlara baksana fıstık gibiler. erkek olsaydı bolca bulunurdu eminim.